Ισραηλινο-Παλαιστινιακή Σύγκρουση. Τα Αίτια, οι Εμπλεκόμενοι, οι Ευθύνες. Ανάλυση των Εξελίξεων

Ισραηλινο-Παλαιστινιακή Σύγκρουση.   Τα Αίτια, οι Εμπλεκόμενοι, οι Ευθύνες. Ανάλυση των Εξελίξεων

Γράφει ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης*

          Η Συμφωνία του Αβραάμ και η νέα Μέση Ανατολή που διαμορφωνόταν, με τον μεγάλο συμβιβασμό των μισητών εχθρών Ισραηλινών και Αράβων, δημιούργησε πρόσκαιρες ελπίδες, για ένα καλύτερο μέλλον σε ολόκληρη την περιοχή. Φαινόταν ότι το μεγάλο θέμα που επί δεκαετίες κυριαρχούσε στην περιοχή, το Παλαιστινιακό είχε βυθιστεί στον βάλτο της λησμονιάς, της αδιαφορίας, της απαξίωσης. Και ξαφνικά, σαν έκρηξη ηφαιστείου εξερράγη και οι φλόγες σκέπασαν όλη την περιοχή, βάζοντας σε δοκιμασία, την ειρήνη, τις νέες σχέσεις και συμμαχίες μεταξύ των κρατών, την αδελφοσύνη, αν υπήρχε ποτέ του αραβικού κόσμου και το κυριότερο της προσπάθειας εμπλοκής των γνωστών πειρατών της παγκόσμιας τάξης και της ποδοπάτησης του διεθνούς δικαίου, της Ερντογανικής Τουρκίας, ως προστάτιδα και εκπρόσωπο των Παλαιστινίων και φυσικά ως η ηγέτιδα δύναμη του Σουνιτικού Ισλάμ. Ας προσπαθήσουμε να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, να εξηγήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει  και να πούμε μόνο αλήθειες και όχι τις ανακρίβειες και τα ψέματα που ακούσαμε, ανάλογα από ποια γεωπολιτική ή συναισθηματική θεώρηση τα βλέπει κάποιος.

Τα Αίτια της Εξέγερσης.

          Τι συνέβη και είχαμε την έκρηξη, την βία, τις πολεμικές συγκρούσεις με τους απίστευτους βομβαρδισμούς εκατέρωθεν Ισραηλινών και Παλαιστινίων (βασικά της Χαμάς στην Γάζα)  και την εκατόμβη νεκρών, με περισσότερο αίμα από την πλευρά των Παλαιστινίων στην Λωρίδα της Γάζας. Αναφέρουμε τα γεγονότα, που συσσωρευτικά λειτούργησαν ως πυροκροτητής και ανατίναξαν την χειμαζόμενη ηρεμία και εκεχειρία:

          Α. Κάθε Παρασκευή προς το τέλος του Ραμαζανιού, μετά την απογευματινή προσευχή στο Τέμενος του Αλ Ακτσά, οι νεαροί Παλαιστίνιοι (αγόρια και κορίτσια) συνήθιζαν να κάθονται έξω από την Πύλη της Δαμασκού στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ, ξεχωριστά και απέναντι στα σκαλοπάτια εκατέρωθεν της Πύλης  και να συζητούν, να περνούν τον χρόνο τους φλερτάροντας μεταξύ τους σαν νέοι άνθρωποι.  Η Ισραηλινή Αστυνομία την Παρασκευή 8/5 απαγόρευσε την συνάθροιση, κάτι που εξαγρίωσε τα νεαρά άτομα.

Η Πύλη της Δαμασκού

          Β. Η 10^η Μαίου είναι μια ιστορική ημέρα για τους Ισραηλινούς, ονομάζεται «η ημέρα της Ιερουσαλήμ», καθόσον την 10^η Μαίου του 1967, στον πόλεμο των 6 ημερών απελευθέρωσαν την ιστορική του πρωτεύουσα από τους Ιορδανούς που την κατείχαν. Έτσι εόρταζαν την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ με μια συμβολική παρέλαση και είσοδο στην παλαιά πόλη, ναι από την Πύλη της Δαμασκού, όπου καθόταν οι νεαροί Παλαιστίνιοι και είχαν προηγηθεί επεισόδια με την Αστυνομία. Και παρά τις εκκλήσεις των νουνεχών Ισραηλινών να ματαιωθεί για φέτος η παρέλαση και είσοδος στην παλιά πόλη, την Κυριακή 10/5,  αυτή αναβλήθηκε μόλις την τελευταία στιγμή, λόγω των επεισοδίων, αλλά το κακό είχε γίνει.

          Γ. Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο ηγέτης της Φατάχ και πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής (Π.Α.) από το 2006, ο γηραιός (86 ετών) Μαχμούντ Αμπάς ανέβαλε για μια ακόμη φορά τις προγραμματισμένες εκλογές (22 Μαίου για τις βουλευτικές και 31 Ιουλίου για τις προεδρικές), με πρόσχημα δήθεν προβλήματα με Ισραήλ και άλλες ασήμαντες δικαιολογίες, κάτι που δυσανασχέτησε τους Παλαιστινίους, με αποτέλεσμα να αναλάβει ηγετικό ρόλο η Χαμάς, που κυβερνά την Γάζα και να αποτελέσει τον κατήγορο  κατά της Π.Α. και του προέδρου Αμπάς. Εδώ υπάρχει και ένα ενδοπαλαιστινιακό παρασκήνιο, αφού αυτή την φορά από πλευράς Φατάχ είχαν θέσει υποψηφιότητα εκτός του προέδρου Αμπάς και τρεις άλλες προσωπικότητες, όπως ο φυλακισμένος Μαρουάν Μπαργκούτι, από τους πιστούς συνεργάτες του Αραφάτ, πολύ αγαπητός στους Παλαιστινίους, ο «πολέμαρχος» και σκοτεινή φιγούρα Μοχάμεντ Νταχλάν και ο ανιψιός του Αραφάτ Νάσερ αλ Κίντουα, ο οποίος θα συνεργαστεί με τον Μπαργκούτι. Έτσι ο πρόεδρος Αμπάς και οι συνεργάτες του θεώρησαν ότι  η έκβαση των εκλογών θα ήταν αρνητική για αυτούς και ίσως να σηματοδοτούσε το τέλος της Φατάχ, για αυτό ανέβαλαν τις εκλογές.

          Δ. Αναφέρθηκε από τα ΜΜΕ για εξώσεις Παλαιστινίων από τα σπίτια των, με σκοπό να τους ξεριζώσουν από τον τόπο τους  και να επεκταθούν οι εβραϊκοί οικισμοί, σε εδάφη που ανήκουν στην Παλαιστίνη. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Το θέμα, που ανέκυψε αφορά  την κυριότητα των ιδιοκτησιών  στην συνοικία Σέιχ Τζαράχ, στην ανατολική Ιερουσαλήμ, περίπου 1.000μέτρα από την Πύλη της Δαμασκού. Πρόκειται σήμερα για μια δενδρόφυτη περιοχή με σπίτια από ψαμμίτη, ξένα προξενεία και πολυτελή ξενοδοχεία.  Δηλαδή δεν έχει σχέση με εβραϊκούς οικισμούς στην Δυτική Όχθη, αλλά  είναι μια  συνοικία της Ιερουσαλήμ. Η ιστορία είναι πολύ παλιά και έχει τις ρίζες του στην ταραχώδη περίοδο του 1936-1939, όπου ολόκληρη η περιοχή μετά τον Α’ Π.Π. και με εντολή της Κοινωνίας των Εθνών, ευρισκόταν υπό Βρετανική Εντολή (British Mandate). Στην συνοικία αυτή της Ιερουσαλήμ συνυπήρχαν Άραβες και Εβραίοι, με κυριαρχία των Αράβων και από τις ταραχές που έγιναν από τους Άραβες κατά των Βρετανών (λόγω της δολοφονίας  από τους βρετανούς του Μουλά με αντιαποικιακό παρελθόν Ιζαντίν Αλ Κασάμ το 1935)  και την εξάμηνη απεργία αυτών  το 1936. Οι ταραχές κατέληξαν σε συγκρούσεις μεταξύ Αράβων και Εβραίων, λόγω της δολοφονίας ενός Εβραίου, οι δε Άραβες κατηγορούσαν τους Εβραίους για εποικισμό της περιοχής από τους Εβραίους που κατέφθαναν από όλο τον κόσμο με την ανοχή των Βρετανών. Από τις συγκρούσεις αυτές πολλοί Εβραίοι εγκατέλειψαν την συνοικία Σέιχ Τζαράχ και στα εγκαταλειμμένα σπίτια των εγκαταστάθηκαν αραβικές οικογένειες.  Μετά τον πόλεμο των έξη ημερών το 1967 και την απελευθέρωση της αιώνιας επί χιλιετίες πρωτεύουσας  των,  της Ιερουσαλήμ, όπως την θεωρούν οι Εβραίοι, το Ισραήλ θέσπισε νόμο, όπου ο κάθε ισραηλινός πολίτης μπορούσε να διεκδικήσει τα χαμένα περιουσιακά του στοιχεία, αν είχε την δυνατότητα να προσκομίσει τίτλους ιδιοκτησίας προ του 1948, που άρχισε ο πόλεμος της ανεξαρτησίας του Ισραήλ με τους Άραβες. Εδώ να τονίσουμε ότι το ίδιο δικαίωμα έχουν και οι Άραβες πολίτες του Ισραήλ, που αποτελούν το 20% περίπου του σημερινού πληθυσμού, αφού είναι ισραηλινοί πολίτες με όλα τα δικαιώματα, όπως π.χ. οι κάτοικοι της Γιάφο, συνοικίας του Τελ Αβίβ. Έτσι ισραηλινοί πολίτες προσέφυγαν στα δικαστήρια, ζητώντας πίσω τις περιουσίες των στην συνοικία του Σέιχ Τζαράχ. Οι δικαστικές διαμάχες διαρκούν επί δεκαετίες και τώρα άρχισαν να έχουμε τελεσίδικες  αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου του Ισραήλ, όπου αποφάνθηκε τελεσίδικα ότι θα πρέπει  τέσσερις ιδιοκτησίες θα πρέπει να επιστραφούν στους νόμιμους ιδιοκτήτες, που είναι απόγονοι των ισραηλινών που εγκατέλειψαν την Σέιχ Τζαράχ. Και αυτή η απόφαση, σε συνδυασμό με τα προαναφερθέντα  ήταν που ξεσήκωσε, τους Παλαιστίνιους, γιατί θεώρησαν ότι το Ισραήλ, έχει σκοπό να εκδιώξει τους Παλαιστίνιους από την ανατολική Ιερουσαλήμ, που οι μετριοπαθείς Παλαιστίνιοι, όπως και η μη ολοκληρωθείσα συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ (Ιούλιος 2000 μεταξύ Κλίντον-Αραφάτ-Εχούντ Μπαράκ) προέβλεπε.  

Η συνοικία Σειχ Τζαράχ

Η Ανάφλεξη.

          Οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή πολλές φορές είναι απρόβλεπτες και ραγδαίες. Και όπως λέγεται είναι η περιοχή, όπου το απίθανο να γίνεται πιθανό και το πιθανό να γίνεται απίθανο. Τα προαναφερθέντα, αποτέλεσαν  την πυρίτιδα για την ανάφλεξη, όπως είδαμε τις πρώτες ημέρες με τις διαδηλώσεις των Παλαιστινίων στον χώρο έξω από το Τέμενος του Αλ Ακτσά και στο Τέμενος του Βράχου επί του λόφου «Χαράμ αλ Σαρίφ», ή «Όρος του Ναού» κατά τους Ισραηλινούς, το ιερότερο μέρος του Ιουδαϊσμού  και τρίτο ιερότερο μέρος των μουσουλμάνων. Η ισραηλινή αστυνομία αντέδρασε, όπως συνηθίζει άλλωστε με αρκετή σκληρότητα, αλλά αυτό δεν ήταν ο λόγος για την έκρηξη που ακολούθησε και δεν δικαιολογείται από τα προαναφερόμενα, ούτε από την απαγόρευση συγκέντρωσης στην Πύλη της Δαμασκού στην παλιά  πόλη, ούτε από την αναβληθείσα τελικά ισραηλινή παρέλαση της 10^ης Μαίου, ούτε από την αναβολή των εκλογών, ούτε από την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου  του Ισραήλ για επιστροφή περιουσιών σε κατόχους των προ του 1948.

Το Όρος του Ναού (Χαράμ αλ Σαρίφ)

Η έκρηξη που ακολούθησε δεν ήταν αναμενόμενη και δεν ήταν δικαιολογημένη και το Ισραήλ στα αρχικά στάδια αιφνιδιάστηκε. Η Χαμάς που ελέγχει απόλυτα την Λωρίδα της Γάζας,  έχει ισχυρή παρουσία σε ολόκληρη την Δυτική Όχθη, αλλά και σε πόλεις εντός του Ισραήλ, όπως στο Βόρειο Ισραήλ, αλλά και στο κεντρικό Ισραήλ, όπως Ράμλα, Λοντ κλπ ξαφνικά εξαπέλυσε ένα τρομακτικό και πρωτοφανές σε σχέση με τα προηγούμενα δεδομένα μπαράζ ρουκετών, στοχεύοντας όλο το κεντρικό Ισραήλ και κτυπώντας πόλεις όπως την Ιερουσαλήμ (για πρώτη φορά πυραυλική επίθεση), το Τελ Αβίβ, το Ραμάτ Γκαν, Μπατ Γιαμ, Ρισιόν Λεζιγιόν, Ράμλα, Λοντ, Ασκελόν, Μπερσέβα κλπ. Όλη αυτή η περιοχή δέχθηκε μέσα σε 36 ώρες 1050 ρουκέτες, τις  εξελιγμένες Α-120 (Ιρανικής  τεχνογνωσίας), αιφνιδιάζοντας αρχικά τον IDF (Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις), που ετοιμάζονταν για την Τρίτη 11/5 να εκτελέσουν μια μεγάλη άσκηση. Υπόψη ότι οι ρουκέτες αυτές , οι FAJR 5 (A 120) και οι  BURKAN (A 122), είναι βάρους 1 τόνου, με εκρηκτική κεφαλή 175 Κιλών, έχουν εμβέλεια 120 ΚΜ και όπως ισχυρίζεται η Χαμάς, μπορούν να φθάσουν τα 220 ΚΜ, με αποτέλεσμα σχεδόν όλο το Ισραήλ να είναι υπό την πυραυλική απειλή της Χαμάς.  Ταυτόχρονα σε πολλές πόλεις του Ισραήλ ξέσπασαν το βράδυ της Δευτέρας και Τρίτης  (11 και 12 Μαίου) επιθέσεις Παλαιστινίων κατά Ισραηλινών, βάλαν φωτιά σε Συναγωγές (στην Λοντ), να κάψουν σπίτια Ισραηλινών κλπ. Η  αντίδραση του IDF, ήταν η γνωστή με τρομακτικούς βομβαρδισμούς στην Λωρίδα της Γάζας, κατεδαφίσεις κτιρίων και στοχεύσεις ηγετικών στελεχών της Χαμάς και του Ισλαμικού Τζιχάντ (η δεύτερη ισχυρότερη ένοπλη οργάνωση στη Λωρίδα της Γάζας). Οι νεκροί ανέρχονται σε δεκάδες Παλαιστινίων (πάνω από 130 μέχρι που γράφεται το παρόν) και περίπου μια δεκάδα Ισραηλινών. Πλέον τούτων έχουμε και λυντσαρίσματα αράβων από ισραηλινούς και το αντίστροφο, κάτι πολύ επικίνδυνο, που διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό των πολιτών του Ισραήλ (Αράβων και Ισραηλινών) που διαβιούν στις ίδιες περιοχές.   

Ρουκετοβόλο Α-122 στην Γάζα, προετοιμάζεται για χρήση.

 Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί οι Παλαιστίνιοι έχουν πολλαπλάσια θύματα των  Ισραηλινών, αφού οι βομβαρδισμοί εκατέρωθεν είναι τρομακτικοί. Η απάντηση έχει σχέση με το σύστημα προστασίας των δύο κρατικών οντοτήτων. Σε ότι αφορά την Γάζα οι απώλειες είναι μεγάλες, λόγω πληθυσμιακής πυκνότητας στην πόλη της Γάζας και λόγω του ανύπαρκτου σχεδόν συστήματος προστασίας των κατοίκων, όπως καταφύγια κλπ, αν και οι Ισραηλινοί προειδοποιούν με SMS που στέλνουν σε όλους τους κατοίκους της Γάζας, τουλάχιστον 1 ώρα πριν,  την περιοχή που θα πλήξουν, ακόμη και τα συγκεκριμένα κτίρια.

Σε ότι αφορά το Ισραήλ, εκτός από ομαδικά καταφύγια που υπάρχουν είναι υποχρεωτικό δια νόμου, σε κάθε σπίτι (μονοκατοικίες, πολυκατοικίες κλπ) ένα δωμάτιο να γίνεται καταφύγιο (Bomb room), με ισχυρό σκυρόδεμα, σιδερένια πόρτα και παράθυρο, που καταφεύγει η οικογένεια, όταν ηχήσουν οι σειρήνες. Το δεύτερο στοιχείο είναι το καλύτερο αντιπυραυλικό σύστημα προστασίας  οικιστικών περιοχών, το περίφημο Ισραηλινής κατασκευής Iron Dom (Σιδερένιος Θόλος), που αναχαιτίζει τις πυραυλικές επιθέσεις σε ποσοστό άνω του 90%, αποτρέποντας να πέσουν σε κατοικημένες περιοχές.

Το IronDome, αναχαιτίζει ρουκέτες πάνω από  το Ισραήλ.

Στο ερώτημα γιατί έχουμε θύματα και μικρά παιδιά η απάντηση έχει σχέση με την απάνθρωπη τακτική των εξτρεμιστικών ισλαμιστικών οργανώσεων, όπως η Χαμάς, που χρησιμοποιούν απλούς ανθρώπους ως ανθρώπινη ασπίδα, όπως είδαμε πρόσφατα με το ISIS. Έτσι η Χαμάς διαπράττει έγκλημα κατά του λαού των Παλαιστινίων, καθόσον σκόπιμα τοποθετούν τα πυραυλικά του συστήματα σε αυλές σχολείων, σε πάρκα, σε αυλές νοσοκομείων, σε αυλές σπιτιών κλπ, και εκτελούν βολές. Το Ισραήλ  διαθέτει σύστημα εντοπισμού του σημείου εκτόξευσης και ανταπαντά αμέσως, για την καταστροφή του συστήματος εκτόξευσης, με αποτέλεσμα να έχουμε παράπλευρες απώλειες αθώων πολιτών και το κυριότερο μικρών παιδιών για να ευαισθητοποιήσουν την διεθνή κοινή γνώμη.

Ο Ρόλος της Τουρκίας

          Είναι απολύτως αποδεδειγμένο, ο ρόλος και η εμπλοκή της Τουρκίας στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Έχει πάρει υπό την προστασίας της, τους Παλαιστινίους, όχι από ανθρωπιστικό ενδιαφέρον, αλλά για να καταστεί η ηγέτιδα δύναμη του αραβικού κόσμου και του Σουνιτικού Ισλάμ. Εξάλλου η οριστική ρήξη Ισραήλ και Τουρκίας έγινε το 2010 με την υπόθεση του «Στολίσκου Ελευθερίας» και το πλοίο «Μάβι Μαρμαρά), στην προσπάθεια του Ερντογάν να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας και να γίνει ο μοναδικός προστάτης των Παλαιστινίων. Έχει εκδώσει ακόμη τουρκικά διαβατήρια σε 12 ηγετικά στελέχη της Χαμάς, που καταζητούνται για τρομοκρατικές ενέργειες. Η Τουρκία,  έχει αποστείλει διάφορες ΜΚΟ, στην ανατολική Ιερουσαλήμ και στην Γάζα, όπου δρουν υπονομευτικά κατά του Ισραήλ, παρακινώντας τις εξτρεμιστικές δυνάμεις των Παλαιστινίων για ρήξη και πόλεμο με το Ισραήλ. Έτσι σύμφωνα με αναφορές στον ισραηλινό τύπο και δηλώσεις πολιτικών, καθίσταται σαφές ότι η Τουρκία είχε ενεργό ρόλο στην κινητοποίηση των εξτρεμιστικών δυνάμεων των Παλαιστινίων (Χαμάς, Ισλαμικός Τζιχάντ), όπως επίσης και από την επικίνδυνη ρητορική της Τουρκίας κατά του Ισραήλ, που έφθασε στο σημείο να καλεί για γενική κινητοποίηση και αποστολή στρατιωτικής  δύναμης κατά του Ισραήλ, για προστασία των Παλαιστινίων!!!!!! Τέλος εμείς οι Έλληνες δεν  ξεχνάμε, ότι την ημέρα που η Αγία Σοφία μετατρεπόταν σε Τζαμί, ο ηγέτης της Π.Α. Μαχμούτ Αμπάς, έκανε δηλώσεις και εξέφραζε την χαρά  και τα συγχαρητήριά του στον Ερντογάν, για την επαίσχυντη και παράνομη  πράξη του ,  ξεχνώντας την στήριξη της Ελλάδος στον παλαιστινιακό λαό και ότι ένα μεγάλο ποσοστό των Παλαιστινίων είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι.

Εκτιμήσεις

Από τις τραγικές αυτές εξελίξεις έχουμε δύο παράγοντες που ωφελούνται. Από την μια η Χαμάς, που πλέον ισχυρίζεται ότι είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που αντιμετωπίζει το Ισραήλ και μάχεται για τα δίκαια του Παλαιστινιακού, την «απελευθέρωσή» του από την «Σιωνιστική κατοχή», όπως ισχυρίζεται, αδιαφορώντας βεβαίως για τα ανθρώπινα θύματα, αφού όπως είπαμε οι ανθρώπινες απώλειες χρησιμοποιούνται ως μέσον συγκινησιακής φόρτισης της διεθνούς κοινής γνώμης και εργαλείο των επιδιώξεών της . Ωφελείται και ο πρωθυπουργός Μπένζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος την στιγμή που φαινόταν να χάνει το παιχνίδι της εξουσίας, με τις τραγικές αυτές εξελίξεις φαίνεται να είναι ο κατάλληλος άνθρωπος να ανταπεξέλθει στις πολεμικές αυτές συνθήκες (έχουμε πόλεμο δήλωσε) και να καταστρέψει την Χαμάς, να συνεχίσει τις επιχειρήσεις, μέχρι «όλοι οι Ισραηλινοί πολίτες να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια και να μην απειλούνται από τρομοκράτες». Και να τονίσουμε ότι η πυραυλική επίθεση της Χαμάς ήταν αυτή που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, αφού η Χαμάς πρώτη και απροειδοποίητα, με αστεία προσχήματα, όπως διαδηλώσεις στο Τέμενος του Αλ Ακτσά, το θέμα της ιδιοκτησίας στην συνοικία Σέιχ Τζαράχ κλπ εξαπέλυσε πρώτη το τονίζουμε  την πυραυλική επίθεση κατά αμάχων πολιτών στο Ισραήλ. Η αντίδραση του Ισραήλ, που απάντησε με τον ίδιο τρόπο στην Χαμάς, ήταν αναμενόμενη και επιβεβλημένη για κάθε σοβαρό και υπεύθυνο κράτος που πρέπει να προστατεύει τους πολίτες του. Δηλαδή αν η Αλεξανδρούπολη , η Ξάνθη και η Καβάλα δεχόταν πυραυλική επίθεση από την γείτονα Τουρκία, η Ελλάδα πως θα αντιδρούσε, με διαμαρτυρίες στην Ε.Ε. στο ΝΑΤΟ κλπ, ή αυτό θα ήταν αιτία πολέμου και να αντιδράσουμε με κάθε στρατιωτική δυνατότητα εναντίον της χώρας που εκτοξεύει πυραύλους κατά της Ελλάδος; Ακόμη να αναφέρουμε ότι από πλευράς χρονικής στιγμής η εξέγερση αυτή ήταν άκαιρη, καθόσον μετά την επιτευχθείσα «Συμφωνία του Αβραάμ» και  την νέα Μέση Ανατολή που δημιουργείται, οι εξτρεμιστικές οργανώσεις δεν έχουν πλέον τόπο και χρόνο δράσης στην περιοχή και αυτό φάνηκε από την ανακοίνωση του Αραβικού Συνδέσμου, που όχι μόνο δεν πήρε θέση κατά του Ισραήλ, αλλά καλούσε τις δύο πλευρές να τα βρουν!!!! Όσον αφορά την Τουρκία, οι σχέσεις που επιδίωκε με το Ισραήλ ενταφιάζονται πλέον οριστικά και αμετάκλητα. Τι θα γίνει από εδώ και πέρα; Θα συνεχιστεί η πολεμική κατάσταση, μέχρι η Χαμάς ή ότι απομείνει από αυτήν, να ζητήσει την κατάπαυση του πυρός  από τα αραβικά κράτη, που όπως είδαμε δεν αντιδρούν ουσιαστικά στις εξελίξεις. Οπότε εκτιμάται ότι το ερχόμενο χρονικό διάστημα και αφού απονευρωθεί ή καταστραφεί η διοικητική δομή της Χαμάς, θα επέλθει αποκλιμάκωση, ευχόμενοι το συντομότερο δυνατόν και μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με όρους , που θα αναγκασθεί να αποδεχθεί η Χαμάς, προφανώς με όχι ευνοϊκούς όρους αφού  η εξτρεμιστική αυτή οργάνωση, πρώτη άρχισε τις επιχειρήσεις, κάνοντας τελικά κακό στον λαό και στο Παλαιστινιακό ζήτημα γενικά, με βήματα προς τα πίσω για την επίλυσή του.

*Ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος ε.α. με Μεταπτυχιακό M.Sc. του ΕΚΠΑ στην Γεωπολιτική και πρόεδρος του ΕΛΙΣΜΕ.