Παρακμή - Άνοδος
Παρακμή – Άνοδος
Πίστευε ότι ήταν δυνατός, μια ιδιοφυΐα της ζωής.
Όντως, όσο απλά αγαπούσε, ήταν.
«Η αποστολή μου είναι πιο δυνατή από την ερωμένη μου, παρντόν»
Όμως μια μέρα άρχισε να προσέχει, κατάπληκτος από τον εαυτό του. Και συγκλονισμένος.
«Μου είναι αδύνατο να την πληγώσω»
Και τότε έχασε την δύναμή του.
Και έγινε η «μαμά» του «τρυφερού κοριτσιού»
«Βρε κοριτσάκι δεν αντέχω να χλωμιάζεις, να τρέμεις, να μου κλαίς… έλα μου το, μη μου κλαίς… όπαλάκια το μωρό μου… όπαλά!»
Όπαλάκια;;;;; ???!!!