Η χαλασμένη ατμομηχανή
Η χαλασμένη ατμομηχανή
Η υπερτροφία του εγώ είναι η ασθένεια των νεύρων της γυναίκας.
Η «ιερή διάλυση του εγώ» είναι η υγεία των νεύρων της γυναίκας. «Χάθηκα!», νιώθει… και τότε βρέθηκε.
Για να διαλυθεί το εγώ της γυναίκας, όμως, δεν αρκει ούτε μια ερωτική θύελλα 20 μποφόρ.
Η «ιερή διάλυση του εγώ» είναι η υγεία των νεύρων της γυναίκας. «Χάθηκα!», νιώθει… και τότε βρέθηκε.
Για να διαλυθεί το εγώ της γυναίκας, όμως, δεν αρκει ούτε μια ερωτική θύελλα 20 μποφόρ.
Ίσως η σφαλιάρα να είναι μια λύση, ή μια μόνιμη και δεσμευτική δραστηριότητα….
Όχι. μάλλον πιο αποτελεσματική είναι η σφαλιάρα, ο μόνος τρόπος να βγάλεις το εσωτερικό της στο φώς…
Διεισδύοντας με την σφαλιάρα μέσα σ’ αυτόn τον περίπλοκο, τρυφερό μηχανισμό, μαθαίνεις κάτι από αυτόν, που ο «αγαπών τον πλησίον του» δεν θα μάθει ποτέ…
Διεισδύοντας με την σφαλιάρα μέσα σ’ αυτόn τον περίπλοκο, τρυφερό μηχανισμό, μαθαίνεις κάτι από αυτόν, που ο «αγαπών τον πλησίον του» δεν θα μάθει ποτέ…
….
Εκείνη έψαχνε την αγάπη, σαν φάρμακο..αλλά μόνο από περιέργεια.
«Μπορεί να μου φέρει ηρεμία και ειρήνη…» ένιωθε, «… ο κόσμος των αισθήσεων; Μπορεί να ωφελήσει σε κάτι…»
«Μπορεί να μου φέρει ηρεμία και ειρήνη…» ένιωθε, «… ο κόσμος των αισθήσεων; Μπορεί να ωφελήσει σε κάτι…»
Τελικά την βρήκε την αγάπη και την έπαιρνε σαν φάρμακο.
Ήταν καχύποπτη, ένιωθε για λίγο ελεύθερη και ξαφνικά… ξεκινούσε το Εγώ πάλι τον αγώνα του, άνοιγε με τους αγκώνες του το δρόμο, αποδεκάτιζε τους εχθρούς… την άρπαζε με τα ανελέητα χέρια του και την έριχνε πάλι στο πάτωμα… κι εκείνη συνειδητοποιούσε: «συνέρχομαι πάλι…τι κρίμα…».
Ίσως αν έπινε – δηλαδή αν αποδυνάμωνε το νευρικό της σύστημα και το διατηρούσε σε μια μόνιμη κατάσταση μέθης… ίσως τότε…
Ήταν καχύποπτη, ένιωθε για λίγο ελεύθερη και ξαφνικά… ξεκινούσε το Εγώ πάλι τον αγώνα του, άνοιγε με τους αγκώνες του το δρόμο, αποδεκάτιζε τους εχθρούς… την άρπαζε με τα ανελέητα χέρια του και την έριχνε πάλι στο πάτωμα… κι εκείνη συνειδητοποιούσε: «συνέρχομαι πάλι…τι κρίμα…».
Ίσως αν έπινε – δηλαδή αν αποδυνάμωνε το νευρικό της σύστημα και το διατηρούσε σε μια μόνιμη κατάσταση μέθης… ίσως τότε…
Όμως έτσι έβραζε το ζωηρό κατακόκκινο αίμα της σαν τρελό μέσα στο σώμα, εκτοξευόταν στην καρδιά και στο νευρικό της σύστημα και τα πάντα ξυπνούσαν και άρχιζαν να ουρλιάζουν…μέσα στην ατμομηχανή.
Αλλά γύρω από την ατμομηχανή όλα ήταν μουντά και αδιάφορα, γι’ αυτό έτρεχε πάντα γύρω-γύρω από τον εαυτό της, σαν τη σβούρα, αντί να μείνει πάνω στη γραμμή για να τρέξει με ιλλιγγιώδη ταχύτητα μέχρι τον τελευταίο σταθμό… «Ειρήνη».
Αλλά γύρω από την ατμομηχανή όλα ήταν μουντά και αδιάφορα, γι’ αυτό έτρεχε πάντα γύρω-γύρω από τον εαυτό της, σαν τη σβούρα, αντί να μείνει πάνω στη γραμμή για να τρέξει με ιλλιγγιώδη ταχύτητα μέχρι τον τελευταίο σταθμό… «Ειρήνη».
Φυσικά υπήρχαν κάποιοι μηχανικοί που ήξεραν πως λειρουργεί η μηχανή και πως κάποια βλάβη έχει ο λέβητας, όμως επειδή ήταν ανίκανοι και δεν μπορούσαν να τη διορθώσουν, καθόταν στα πόστα τους και παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον το συναρπαστικό θέαμα που πρόσφερε η ατμομηχανή με την ελαττωματική κατασκευή…
Γιατί η υγεία της γυναίκας είναι να «χάνεται», να «εξαυλώνεται», να «εξαφανίζεται»… ενώ η μεγαλειώτης «Εκείνος», κάθεται άκαμπτη στο θρόνο της, σαν τον Καλιγούλα και ενώ το βλέμμα του πέφτει απειλητικό και ανήσυχο πάνω στον κόσμο, μέσα του ανάβει η φωτιά της δυσαρέσκειας και καίει την μεγαλειότητα ολόκληρη…
Ένα βράδυ η χαλασμένη ατμομηχανή ξάπλωνε στην πολυθρόνα της με τα μαλλιά άνω κάτω και διάβαζε: »Εn route.«…
……………..
«Lidwine took on herself all bodily ills
While she was in this condition, the plague ravaged Holland, and decimated the town in which she lived; she was the first attacked. Two boils formed, one under her arm, the other above the heart. ‘Two boils, it is well,’ she said to the Lord, ‘but three would be better in honour of the Holy Trinity,’ and immediately a third pustule broke out on her face.
For thirty-five years she lived in a cellar, taking no solid food, praying and weeping, so chilly in winter, that each morning her tears formed two frozen streams down her cheeks.
She thought herself still too fortunate, and entreated the Lord not to spare her, and obtained from Him the grace that by her sufferings she might expiate the sins of others. Christ heard her prayers, visited her with His angels, communicated her with His own hand, gave her the delight of heavenly ecstasies, and caused her festering wounds to exhale delicious perfumes.
At the moment of her death He stood by her, and restored her poor body to its former soundness. Her beauty, so long vanished, shone out again, the town was moved, the sick came in crowds, and all who drew near were healed.»
Elle avait dela victoire!!
Έκλεισε το βιβλίο…
Νύχτα…
Ησυχία….
Η χαλασμένη ατμομηχανή ξάπλωνε με τα μαλλιά άνω κάτω και σκεφτόταν…