Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟ 1821

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟ 1821

Η γεωγραφία της Ελλάδος συνέδεσε το πεπρωμένο της με την θάλασσα. Το μεγαλείο της κλασσικής ελληνικής αρχαιότητος προβάλλει όταν η Αθήνα και άλλες πόλεις μετατρέπονται από αγροτικές σε ναυτικές δυνάμεις. Οι δοξασμένες περίοδοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας συνδέονται με την αύξηση του θαλασσίου εμπορίου και την ενίσχυση του πολεμικού της ναυτικού, σε αντίθεση με την εσωστρέφεια που επέφεραν οι περίοδοι επικρατήσεως της φεουδαρχίας.

Με την θάλασσα και το εμπόριο η επικοινωνία νικά την απομόνωση, οι συγκρίσεις γεννούν την κριτική διάθεση και οι νέες ιδέες καλλιεργούν δυναμική ανατροπών. Ο πλούτος μίας ναυτικής χώρας διαχέεται σε ευρέα κοινωνικά στρώματα  που διαμορφώνουν την αστική τάξη η οποία αξιώνει μερίδιο εξουσίας και θέτει τα θεμέλια της Δημοκρατίας. Μέσω της θάλασσας γκρεμίζεται το κοινωνικό σχήμα μίας διοικούσας ελίτ και των εξαρτημένων, ελεγχομένων μαζών «προλετάριων». Τα αυταρχικά και δογματικά καθεστώτα τα οποία δεν ανέχονται την διάχυση εξουσίας, την ανεξαρτησία και την αυτόνομη κοινωνική ευημερία και ιδιοκτησία, θέτουν ως βασικό μέλημά τους την εξαφάνιση της αστικής τάξεως.  

Το έτος 1453 αποτελεί μαύρο ορόσημο για τον ελληνισμό. Σε αντίθεση με άλλους εσωτερικούς υπονομευτικούς πυλώνες του Βυζαντίου, ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είναι ο μόνος ασυμβίβαστος ο οποίος απονομιμοποιεί τον Σουλτάνο, ως κληρονόμο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, πολεμώντας και πεθαίνοντας με το σπαθί στο χέρι. Κατά τα 400 έτη δουλείας, οι εσωτερικές δυνάμεις του ελληνισμού διασφάλισαν στοιχειώδη αυτοδιοίκηση, η εκκλησία διέσωσε σε μεγάλο βαθμό την γλώσσα, ενώ το θρήσκευμα απετέλεσε ειδοποιό διαφορά για την μη αφομοίωση των Ελλήνων από το κατακτητή. Εν τούτοις οι υπόδουλοι Έλληνες απομακρύνθηκαν από την προγονική τους αρχαία Ελλάδα, λόγω αποκοπής της ή το πολύ επιλεκτικής αναφοράς σε αυτήν, από όσους απέμειναν να ασκούν  εκπαιδευτικό έργο έως την εμφάνιση του νέο-ελληνικού διαφωτισμού. Οι επαναστάσεις που προηγήθηκαν είχαν συνήθως τοπικό χαρακτήρα. Το πρότυπο πολυεθνικών πολιτικών μορφωμάτων, μέρος των οποίων αποτελούσαν οι χριστιανικοί λαοί, επικρατούσε κατά κράτος έναντι του προτύπου ενός αυτόνομου και ανεξαρτήτου έθνους των Ελλήνων.

Η ιδέα και η σπίθα της εθνικής επαναστάσεως ήλθε από την θάλασσα, μέσω του αποδήμου ελληνισμού, των εμπόρων, των ναυτικών και ακαδημαϊκών του εξωτερικού. Η αμερικανική και η γαλλική επανάσταση επέστρεψαν το ελληνικό δάνειο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας που έθρεψε την αναγέννηση, τον ανθρωπισμό, τον διαφωτισμό και την έννοια του έθνους – κράτους. Οι Έλληνες ανεκάλυψαν το παρελθόν τους, άφησαν την μοιρολατρεία, την εθελοδουλεία και ανέλαβαν τις τύχες τους. Δεν είναι τυχαία η ονοματοδοσία των πλοίων του εθνικού αγώνα, με αρχαία ελληνικά ονόματα σε ποσοστό άνω του 90%. Παρά την λήθη 400 ετών και σε πείσμα πολλών, η επαναστατική σπίθα μετέτρεψε το ενυπάρχον εθνικό DNA των υποδούλων Ελλήνων σε ζωντανή φλόγα έτοιμη να απλωθεί παντού και εν γνώσει ότι η επικινδυνότητα του επαναστατικού εγχειρήματος ξεπερνούσε τα όρια του παραλόγου.

Ουδείς δύναται να παραγνωρίσει τον δοξασμένο και ματωμένο επταετή χερσαίο επαναστατικό αγώνα του 1821 και τους ήρωες οπλαρχηγούς του αλλά σε μεγάλο βαθμό ο κατά θάλασσα αγώνας υπήρξε  βαρόμετρο της πορείας του εθνικού ξεσηκωμού. Για ένα έθνος δίχως κρατική υπόσταση και οικονομία, η χρηματοδότηση των πλουσίων νησιωτών καραβοκύρηδων εξασφάλισε τον Στόλο του 1821. Τα ελληνικά πλοία άναψαν και κράτησαν ζωντανή την επαναστατική φλόγα στα νησιά, κατεναυμάχησαν κατ’ επανάληψη τον Τουρκικό και αργότερα τον Αιγυπτιακό Στόλο, κράτησαν τις θαλάσσιες γραμμές ανεφοδιασμού ανοικτές, συνέβαλαν στον αποκλεισμό και την κατάληψη τουρκικών οχυρών και απέτρεψαν μοιραίες για την έκβαση του αγώνα τουρκικές αποβάσεις σε χερσαία απελευθερωμένα τμήματα εδάφους. Η αξία του Στόλου φάνηκε όταν σε σύντομη στιγμή απουσίας του (αποτέλεσμα των εμφυλίων πολέμων), πραγματοποιήθηκε με ευχέρεια απόβαση χιλιάδων στρατευμάτων Αιγυπτίων υπό τον Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο (αρχές 1825), η οποία έθεσε σε θανάσιμο κίνδυνο την επανάσταση.

Οι στερήσεις και θυσίες τεράστιες αλλά το φρόνημα παρέμενε υψηλό. Υπήρξαν και οι στιγμές που η φλόγα άρχισε να τρεμοσβήνει. Σε μία ανοργάνωτη κοινωνία με πολλά κέντρα εξουσίας, ήταν θέμα χρόνου να υπάρξουν έριδες και διχόνοιες οι οποίες δυστυχώς κατέληξαν σε δύο εμφυλίους πολέμους, με τον εχθρό επί θύραις. Το νικηφόρο τέλος του επτάχρονου εθνικού ξεσηκωμού  ήλθε και πάλι από την θάλασσα, όταν ο Τουρκοαιγυπτιακός στόλος υπέστη πανωλεθρία κατά την ναυμαχία του Ναβαρίνου (Ιούνιος 1827) από τις ενωμένες ναυτικές δυνάμεις Γαλλίας, Αγγλίας και Ρωσίας.

Οι Έλληνες της ελεύθερης μικρής επικράτειας δεν ησυχάζουν. Διαρκείς οι πόλεμοι, έως και τον περασμένο αιώνα, αλλά και επαναστάσεις του ελληνισμού εκτός επικράτειας. Οι σκληροτράχηλοι πρόγονοί μας με το όραμα της Μεγάλης Ιδέας, δεν φείδονται θυσιών προκειμένου να απελευθερώσουν τα αδέλφια τους. Το ναυτικό δαιμόνιο της φυλής διαπρέπει. Ο εμπορικός στόλος αναπτύσσεται και αποκτά διαστάσεις παγκοσμίου εμβέλειας. Σε όλους τους εθνικούς αγώνες ο πολεμικός Στόλος και το εμπορικό ναυτικό της Ελλάδος συντελούν καθοριστικά στην ευημερία και την εθνική ολοκλήρωση, τιμώντας την διαχρονική ιστορία τους..       

Διακόσια χρόνια μετά η Τουρκία, παραμένει κύρια εθνική απειλή και εκδηλώνει έμπρακτα την πρόθεσή της να επεκταθεί σε βάρος της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος και της Κύπρου. Η εκπεφρασμένη βούλησή της συνοδεύεται από ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα. Η εθνική αποτροπή μας, εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται αναποτελεσματική αφού η βασική πολιτική γραμμή των τελευταίων δεκαετιών είναι «ο εξευμενισμός του θηρίου» με σταδιακές υποχωρήσεις και με παράλληλη υποβάθμιση των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Η διαχείριση της καθημερινότητος και το σύνθημα «δεν διεκδικούμε τίποτε», δεν συγκινεί και δεν εμπνέει διότι απλά δεν αποτελούν εθνικό όραμα. 

Όταν διακυβεύεται η ύπαρξη του έθνους, επιβάλλεται η εξάλειψη πάσης μορφής ιδεοληψιών δήθεν πασιφιστικής ή κοινωνικής φύσεως οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα την μείωση της εθνικής και ιδιαίτερα της στρατιωτικής εθνικής ισχύος. Η υψηλή αμυντική τεχνολογία θα πρέπει  να καταστεί βασικός πυλώνας εθνικής αναπτύξεως με πολλαπλά οφέλη.

Πέραν της Τουρκίας, η σημερινή Ελλάς αντιμετωπίζει οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα, έντονη μαζική παράνομη μετανάστευση μη αφομοιώσιμων πληθυσμών και σχετική πτώση του εθνικού φρονήματος λόγω παγκοσμιοποιημένων ιδεολογικών ρευμάτων τα οποία μειώνουν την συλλογική εθνική μνήμη. Τα σημερινά πρότυπα δεν ωθούν σε υπερβάσεις και θυσίες αλλά σε καταναλωτική ευδαιμονία. Η εκπαίδευση παρέχει γνώσεις αλλά δεν γαλουχεί ενσυνείδητους Έλληνες πολίτες.  Με αυτά τα δεδομένα δυστυχώς αμαυρώνεται το όραμα και ματαιώνονται οι θυσίες των πρωταγωνιστών του 1821. Η ζώσα γενεά σκέπτεται με αλαζονεία τον δικό της ανώδυνο και ειρηνικό βίο ακόμη και αν η επιλογή αυτή  υπονομεύει τον ελληνισμό της Κύπρου ή προδιαγράφει ζοφερό μέλλον για τα επερχόμενα τέκνα της.

Η μέθη με το αθάνατο κρασί του 1821 θα πρέπει να είναι συνεχής και όχι μόνο επετειακή. Η εθνική αυτοπεποίθηση γεννάται μέσα από όραμα, πρότυπα, αξίες, φιλοδοξίες και εθνικό σχέδιο. Στον πραγματικό Έλληνα δεν ταιριάζουν τα γνωρίσματα της μοιρολατρείας, της αδράνειας και του φοβικού συμβιβασμού. Όλες οι δυνάμεις εθνικής ισχύος οφείλουν να συμπράξουν. Η γεωγραφία μας έταξε σε μία από τις σπουδαιότερες θαλάσσιες περιοχές του κόσμου και ο ελληνισμός, ως λαός της θάλασσας, διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις εκμεταλλεύσεως αυτού του πλεονεκτήματος. Οι ήρωες του 1821 αλλά και οι πεσόντες σε όλα τα πεδία των μαχών του έθνους ενθαρρύνουν και οπλίζουν με θέληση κάθε Έλληνα που επιθυμεί για την χώρα του, την ανάκτηση του κύρους που της αξίζει. Χρειάζεται βούληση, αυτογνωσία, εχθρογνωσία και αυτόφωτη εθνική στρατηγική.

                                                       24 – Μαρτίου – 2021

                                        Αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος ΠΝ

                                                    Επίτιμος Διοικητής ΣΝΔ

                                                   Αντιπρόεδρος ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.