By Jiorgos Christakis
«Αν το κοινό δεν μπορεί να επικοινωνήσει αισθησιακά με την Τέχνη και χρειάζεται μήνυμα για να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει προκειμένου να αποφασίσει τι υποστηρίζει, τότε το κοινό είναι ΑΝΑΠΗΡΟ ως προς την Τέχνη. Γιατί η Τέχνη είναι βασικά απόλαυση της ψυχής. Το να ψαρεύεις ΑΝΑΠΗΡΟ κοινό μέσα από στενά μηνύματα δεν είναι ωραίο».
Απο τη συνέντευξη του Δημήτρη Παπαϊωάννου για το νέο του έργο «Εγκάρσιος Προσανατολισμός» στο iefimerida.gr.
Γιατί ρε Dimitris?
Γιατί πρέπει κάθε φορά που θέλουμε να απαξιώσουμε οποιονδήποτε/ οποιαδήποτε ή ό,τιδήποτε, για να ενισχύσουμε τον ισχυρισμό χρησιμοποιούμε τους όρους ΑΝΑΠΗΡΟΣ/Η ή ΑΝΑΠΗΡΙΑ, ως όχημα για να γίνουμε πειστικοί, αποδίδοντας έτσι στους όρους αυτούς αυτόματα αρνητική φόρτιση και αρνητικά πρόσημα, διαμορφώνοντας έτσι μια κοινωνική στάση αποδοκιμασίας, αντιπάθειας, ένα μισοαναπηρικό κλίμα που καθόλου δεν συνάδει με την πραγματικότητα….
Οι άνθρωποι των παραστατικών τεχνών έχουμε χρέος να είμαστε πρωτοπόροι σε όλα τα επίπεδα στη διαρκή μάχη της ανατροπής άκαμπτων στερεοτύπων και κοινωνικών στάσεων και διακρίσεων, και όχι να γινόμαστε “σύμμαχοί” τους, στηρίζοντας αντιλήψεις που απαξιώνουν και προσβάλλουν τα ανάπηρα άτομα….
Είναι απογοητευτικό να εκφράζονται τέτοιες σκέψεις από ανθρώπους του δικού σου μεγέθους και της δικής σου ιδιοφυίας…
Πάντα φίλος σου