By Jiorgos Christakis
Να έβρισκα κάπου ένα μέρος να πάω να καπνίσω ήσυχος την πίπα μου…
Έγινε μια παύση απόλυτης σιγής.
Ύστερα άναψε ένα σπίρτο και φάνηκε το πρόσωπό του…
Λεπτό, ξερακιανό, κουρασμένο, με κρεμασμένες ρυτίδες, χαλαρά βλέφαρα, και μια έκφραση προσηλωμένης προσοχής.
Και καθώς τράβαγε δυνατές ρουφηξιές από το τσιμπούκι του, το ρυθμικό αναβόσβημα της μικρής φλόγας τον έκανε να φαίνεται σα να μπαινόβγαινε μες στο σκοτάδι.
Μετά το σπίρτο έσβησε…..
Γιώργος