Όσα ΔΕΝ σας λένε (για τη Μέση Ανατολή)… What you havent been told about the Middle East
(English translation follows the original Greek article)
English title: “What you havent been told about the Middle East”
English title: “What you havent been told about the Middle East”
Του Θανάση Κ.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές για την παγκόσμια Ειρήνη και την κρίση στη Μέση Ανατολή, ακούτε και διαβάζετε πολλά.
Στις γραμμές που ακολουθούν μπορείτε να διαβάσετε όσα ΔΕΝ λέγονται.
Αλλά είναι καθοριστικά για να καταλάβετε τι ακριβώς συμβαίνει και τι διακυβεύεται…
–Το Ισραήλ δίνει σήμερα υπαρξιακό αγώνα να εξουδετερώσει τα πλοκάμια του ισλαμικού φονταμενταλισμού (Σιιτικού και Σουνιτικού) δίπλα από την επικράτειά του.
— Η Χαμάς στη λωρίδα της Γάζας πρόσκειται στους “Αδελφούς Μουσουλμάνους”, που αποτελούν την ιδεολογική-πνευματική μήτρα του Σουνιτικού φονταμενταλισμού, της Αλ Κάϊντα και του ΙΣΙΣ – ενώ στο βαθύ παρελθόν είχαν σχέσεις και με τους Ναζί…
— Η Χεζμπολάχ με έδρα τον Νότιο Λίβανο, αποτελείται από Σιίτες φονταμενταλιστές και πρόσκεινται στο Ιράν, όπως και οι Χούτι της Υεμένης.
Οι δύο αυτές εκδοχές του ισλαμιστικού φονταμενταλισμού εμφανίζονται αυτή τη στιγμή να έχουν συμμαχήσει για την εξάλειψη του κράτους του Ισραήλ…
* Όμως, όλη την περασμένη δεκαετία είχαν εμπλακεί σε ένα πολύ αιματηρό και εξαιρετικά άγριο εμφύλιο Πόλεμο μεταξύ τους πάνω στο έδαφος της Συρίας. Όπου οι Σουνίτες φονταμενταλιστές του ΙΣΙΣ πολεμούσαν να ανατρέψουν το “κοσμικό” καθεστώς Άσαντ, ενώ οι Σιίτες φονταμενταλιστές της Χεζμπολάχ, προσπαθούσαν να στηρίξουν το καθεστώς Άσαντ…
Τότε η Χαμάς πολεμούσε λυσσαλέα εναντίον της Χεζμπολάχ.
Τότε και η Χαμάς και η Χεζμπολάχ είχαν “ξεχάσει” τους Παλαιστίνιους και το Ισραήλ, και απλώς… έβγαζαν τα μάτια τους μεταξύ τους…
Μη ξεχνάμε άλλωστε, ότι η μεγαλύτερη ιστορική διαμάχη στη Μέση Ανατολή εδώ και… 13 αιώνες περίπου, ΔΕΝ είναι μεταξύ Ισραήλ και Αράβων, αλλά μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών…
* Πώς στέκονται οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής απέναντι στη σημερινή κρίση;
— Η Ιορδανία είναι εναντίον και του Σουνιτικού φονταμενταλισμού, καθώς η ίδια είναι “κοσμικό κράτος”, αλλά και εναντίον του Σιιτικού φονταμενταλισμού, καθώς η ίδια είναι Σουνιτική κοινωνία.
Και στους δύο βομβαρδισμούς του Ιράν σε βάρος του Ισραήλ, η αεράμυνα της Ιορδανίας αναχαίτιζε ιρανικούς πυραύλους που στόχευαν το Ισραήλ.
— Το καθεστώς Άσαντ της Συρίας στηρίζει το Ιράν και τη Χεζμπολάχ στο Νότιο Λίβανο, αλλά θεωρεί “υπαρξιακό κίνδυνο” τη Σουνιτική Χαμάς.
— Η Σαουδαραβία θεωρεί “υπαρξιακό κίνδυνο” για την ίδια και τους Σουνίτες φονταμενταλιστές (που θέλουν να ανατρέψουν το Σαουδαραβικό Βασίλειο) και τους Σιίτες του Ιράν (που θεωρείται μείζων απειλή για τη χώρα τους). Το ίδιο ισχύει και για τα περισσότερα άλλα Αραβικά καθεστώτα του Κόλπου, πλην Κατάρ…
— Η Αίγυπτος θεωρεί επίσης “υπαρξιακό κίνδυνο” για την ίδια τους Σουνίτες φονταμενταλιστές της Χαμάς (και του ΊΣΙΣ παλαιότερα), ενώ είναι γεωπολιτικά αντίθετη και προς την επέκταση της επιρροής του Σιιτικού Ιράν.
Όλες αυτές οι χώρες, μπορεί να “διαμαρτύρονται” για τις επιχειρήσεις του Ισραήλ σε βάρος της Χαμάς στη Γάζα, μπορεί να “καταδικάζουν” την πολιτική του Ισραήλ, αλλά κατά βάθος εύχονται να νικήσει το Ισραήλ! Ή τουλάχιστον να ΜΗ χάσει…
Γιατί, αν το Ισραήλ έχανε τον σημερινό Πόλεμο κατά του Ισλαμικού φονταμενταλισμού, τότε κανένα από αυτά τα αραβικά κράτη δεν θα στεκόταν καλά στα πόδια του…
Τώρα μάλιστα που ο Πόλεμος έχει στραφεί κυρίως κατά του Ιράν, Σαουδική Αραβία, Εμιράτα, Ιορδανία και Αίγυπτος, ανοιχτά εύχονται – και προσεύχονται – να νικήσει το Ισραήλ…
Γιατί, τώρα πια η διαμάχη πια δεν αφορά τη Γάζα και τους Παλαιστίνιους, αλλά τη Χεζμπολάχ, στο Νότιο Λίβανο, και το Ιράν…
* Η μόνη χώρα της περιοχής που είναι ανοιχτά εχθρική προς το Ισραήλ είναι η Τουρκία!
Η Τουρκία επιθυμεί να σαρωθούν όλα τα καθεστώτα της περιοχής και να αναδειχθεί η ίδια “προστάτιδα” όλων των μουσουλμάνων – Αράβων και μη, Σουνιτών και Σιιτών – δηλαδή να επιστρέψει στο ρόλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
— Γι’ αυτό και βοηθούσε το ΙΣΙΣ να ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ στη Συρία. Και τότε ήλθε σε σύγκρουση με το ίδιο το Σιιτικό Ιράν (που βοηθούσε τον Άσαντ).
— Γι’ αυτό και πολεμούσε τους Κούρδους της Συρίας, που ήταν οι μόνοι που κατάφεραν να νικήσουν το ΙΣΙΣ στο έδαφος της Συρίας.
— Γι’ αυτό και η Τουρκία ήλθε τότε σε αντιπαράθεση με την Ιορδανία, που επίσης πολεμούσε το ΊΣΙΣ. Αλλά και με το Ιράκ, ο στρατός του οποίου κατάφερε επίσης να νικήσει το ΙΣΙΣ, στο Ιράκ.
— Γι’ αυτό και η Τουρκία ήλθε τότε σε αντιπαράθεση και με τους Ρώσους και με τους Αμερικανούς, και με τους Γάλλους, που βοηθούσαν τους Κούρδους εναντίον του ΙΣΙΣ.
— Αλλά και με το καθεστώς Σίσι στην Αίγυπτο, το οποίο απέτρεψε την επικράτηση των “Αδελφών μουσουλμάνων” και στη μεγαλύτερη Αραβική χώρα…
Η μόνη χώρα της περιοχής που εύχεται την ήττα του Ισραήλ σήμερα είναι η Τουρκία! Γιατί, αν το Ισραήλ ηττάτο, αυτόματα τα αραβικά καθεστώτα της περιοχής θα αποσταθεροποιούνταν και το “κενό” θα προσπαθούσαν να το καταλάβουν πολλοί. Η Τουρκία είναι η πρώτη που θα το επιχειρούσε, λόγω της Οθωμανικής παράδοσης. Η Ρωσία θα έβαζε κι αυτή υποψηφιότητα μέσω του “ευρωασιατισμού” (στον οποίο έχει ήδη προσχωρήσει η Τουρκία – και οι δυτικοί ακόμα ΔΕΝ το έχουν αντιληφθεί, ή αρνούνται να το δουν…)
* Η μεγάλη αλλαγή που έγινε τον τελευταίο μήνα είναι ότι η διαμάχη της Μέσης Ανατολή ξεπέρασε – ή ξέφυγε από – το άλυτο και ανεπίλυτο Παλαιστινιακό.
Αφορά πια τη σύγκρουση με το Ιράν. Τον περιορισμό της ισχύος, της επιρροής και των φιλοδοξιών του Ιράν. Το οποίο ενισχύουν ανοιχτά η Ρωσία και η Κίνα – μη το ξεχνάμε…
* Το Παλαιστινιακό, έτσι κι αλλιώς, ΔΕΝ μπορεί να λυθεί!
Οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι είναι βαθιά διχασμένοι. Έχουν κατ’ επανάληψιν σφαχτεί μεταξύ τους!
Όπου κατέφυγαν, διέλυσαν ή κόντεψαν να διαλύσουν τα αραβικά κράτη τα οποία τους προσέφεραν φιλοξενία και προστασία.
— Οι Παλαιστίνιοι συγκρούστηκαν με την Ιορδανία το 1970 (Μαύρος Σεπτέμβρης), της οποίας το καθεστώς προσπάθησαν να ανατρέψουν – και ηττήθηκαν.
— Κατέφυγαν στον Λίβανο αμέσως μετά, τον οποίο διέλυσαν κυριολεκτικά και τον βύθισαν σε ένα επίσης αιματηρό εμφύλιο Πόλεμο που κράτησε 20ετία, και κατά τη διάρκεια του οποίου συγκρούστηκαν και με τους Χριστιανούς του Λιβάνου και με τους Δρούζους του Λιβάνου.
Από τη σύγκρουση αυτή μοναδικός “νικητής” αναδείχθηκε τελικά η Χεζμπολάχ. Και ο Λίβανος παραμένει διαλυμένο κράτος…
— Οι Παλαιστίνιοι συγκρούστηκαν και με τους Αιγυπτίους κάποια στιγμή (νοτίως της Γάζας), αλλά και με τη Συρία, όταν ταυτίστηκαν με τον Σαντάμ Χουσεϊν, μετά την εισβολή του στο Κουβέϊτ, ενώ όλα τα αραβικά καθεστώτα ήταν τότε εναντίον του Σαντάμ Χουσεϊν.
— Τέλος οι Παλαιστίνιοι συγκρούστηκαν και μεταξύ τους, πολύ αιματηρά μάλιστα, μετά το 2006, όταν προσπάθησαν να αναδείξουν δημοκρατική διακυβέρνηση. Η Χαμάς κέρδισε τις εκλογές, η Παλαιστινιακή Αρχή δεν παρέδωσε την εξουσία, το “Κουαρτέτο” του ΟΗΕ ανάγκασε την Χαμάς να παραιτηθεί από τη διακυβέρνηση, αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε…
Οι εκατέρωθεν φατρίες σφάχτηκαν κανονικά μεταξύ τους, η Χαμάς έλεγξε αποκλειστικά την λωρίδα της Γάζας και αποκλείστηκε από τη Δυτική όχθη, στην οποία, όμως, διατηρεί επιρροή.
Η ίδια τη Παλαιστινιακή Αρχή θεωρείται πλέον “διεφθαρμένη” από τους ίδιους τους Παλαιστίνιους, ενώ η Χαμάς θεωρείται “τρομοκρατική” από το σύνολο σχεδόν της Δύσης! Στον υπόλοιπο Αραβικό κόσμο, δεν θεωρούν τη Χαμάς επισήμως “τρομοκρατική οργάνωση” αλλά την έχουν ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ στην επικράτειά τους.
Επίσης ΔΕΝ θεωρούν τη Χαμάς “τρομοκρατική οργάνωση” η Ρωσία, η Κίνα, η Τουρκία, τα ισλαμιστικά κόμματα στον Τρίτο Κόσμο και μεγάλο μέρος της… δυτικής Αριστεράς!
Υπό αυτές τις συνθήκες λύση δημιουργίας Παλαιστινιακού κράτους ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει. Γιατί οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι την έχουν, κυριολεκτικά, τινάξει στον αέρα…
* Η μόνη πραγματική προοπτική σταθερότητας στη Μέση Ανατολή προέκυψε τα τελευταία χρόνια με τις “Συνθήκες του Αβραάμ” όταν άνοιξε ο δρόμος για πλήρη αποκατάσταση- εξομάλυνση σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Αράβων.
Αυτό έγινε επί Προεδρίας Τράμπ – και προχώρησε θεαματικά, παρά τις αντιδράσεις σημαντικού μέρους του διπλωματικού κατεστημένου του Στέητ Ντηπάρτμεντ.
Τώρα με τη μετάθεση της διαμάχης, από τη Γάζα και το Παλαιστινιακό (που δεν λύνεται, υπό τις σημερινές συνθήκες) στην αντιμετώπιση της απειλής εκ μέρους του Ιράν, ανοίγει ο δρόμος – και πάλι – να επανέλθουν στην ημερήσια διάταξη οι “Συνθήκες του Αβραάμ”…
* Ο πιο απειλητικός εχθρός όλων των Αραβικών καθεστώτων είναι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός και το Ιράν.
Σήμερα το Ισραήλ αναγκαστικά τον πολεμάει σε όλα τα μέτωπα.
Οι ισλαμικός φονταμενταλισμός και το Ιράν είναι υπαρξιακή απειλή πλέον και για τους Άραβες και για το Ισραήλ!
Κι έτσι το Ισραήλ αναδεικνύεται στον πραγματικό “φυσικό σύμμαχο” των Αράβων.
Μια εκλογή Τράμπ τον ερχόμενο Νοέμβρη, μπορεί αυτό να το επισπεύσει. Η επιστροφή στις “Συμφωνίες του Αβραάμ” είναι η μόνη ορατή λύση ειρήνευσης στην περιοχή.
Κι είναι αυτό που πρωτίστως φοβάται – και προσπαθεί να αποτρέψει – η Τουρκία.
Οι Ευρωπαίοι, δεν τα πολυ-καταλαβαίνουν όλα αυτά …
Και οι δικοί μας απλώς… “ξεπλένουν” την Τουρκία, την ώρα που
η Τουρκία απειλεί με σύγκρουση το Ισραήλ,
οι Άραβες εύχονται το Ισραήλ να διαλύσει το Ιράν
και η Δύση κοιτάει αμήχανη…
ΥΓ. Ο Αβραάμ, θεωρείται ο κοινός “Πατριάρχης” των Μονοθεϊστικών Θρησκειών της Μέσης Ανατολής, δηλαδή του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Μουσουλμανισμού. Σύμφωνα με το πρώτο βιβλίο της Βίβλου, “Γενεσις”, οι Ιουδαίοι είναι οι απόγονοι του Αβραάμ από το γιό του Ισαάκ, με τη (νόμιμη) σύζυγό του Σάρα, Ενώ οι Μουσουλμάνοι είναι οι απόγονοι του Αβραάμ από τον γιό του Ισμαήλ, με τη Χάγκαρ (που ωστόσο δεν ήταν νόμιμη σύζυγός του).
Έτσι η έννοια των “Συμφωνιών του Αβραάμ” συμβολίζει την “επανένωση” των λαών που προέκυψαν από τη μονοθεϊστική πολιτισμική παράδοση που δημιούργησε ο Αβραάμ.
Πριν το 2016, η Αμερικανική Πολιτική (και η Δύση, ευρύτερα), είχε στηρίξει την “Αραβική άνοιξη” πιστεύοντας ότι αυτό θα φέρει “κύμα εκδημοκρατισμού” στις αραβικές χώρες! Όσοι τα πίστευαν αυτά έπεσαν απελπιστικά έξω:
Αντί η “Αραβική Άνοιξη” να φέρει “δημοκρατία” έφερε τσουνάμι ισλαμιστικού φονταμενταλισμού! Πυροδότησε αλλεπάλληλες αιματηρές εμφύλιες συγκρούσεις στην ευρύτερη περιοχή και υποκίνησε κύματα “εργαλειοποιημένων” παράνομων μεταναστών προς την Ευρώπη.
Όλα αυτά όμως δημιούργησαν νέες συγκλίσεις και νέες δυνατότητες συμμαχιών στην περιοχή: Το Ισραήλ και ορισμένα αραβικά καθεστώτα το κατάλαβαν και προχώρησαν στις “Συμφωνίες του Αβραάμ” μετά το 2017.
Παραμερίζοντας το Παλαιστινιακό.
Η πολιτική των ΗΠΑ επί Τράμπ το ενεθάρρυνε αυτό. Βάζοντας το Ιράν στον πάγο.
Η πολιτική του Μπάϊντεν έβγαλε το Ιράν από τον πάγο. Και προσπάθησε να επαναφέρει το Παλαιστινιακό στο επίκεντρο…
Δηλαδή διπλό στρατηγικό σφάλμα (κι όπως αποδείχθηκε αργότερα δεν ήταν το μόνο…)
Και η Χαμάς προχώρησε στο αιματηρό χτύπημα της 7ης Οκτωβρίου του 2023 προσπαθώντας να ματαιώσει την προώθηση των “Συμφωνιών του Αβραάμ” και να επαναφέρει το Παλαιστινιακό στο επίκεντρο.
Η συντριβή της Χαμάς στη Γάζα (όπου, όμως, η σύγκρουση δεν έχει τελειώσει ακόμα),
η θεαματική εξουδετέρωση της ηγεσίας της Χεζμπολάχ στο Νότιο Λίβανο (με τα pagers που ανατινάχθηκαν μαζικά)
και η μετάθεση του μετώπου έναντι του Ιράν,
επαναφέρουν στο επίκεντρο τη μόνη πραγματική διέξοδο Ειρήνευσης.
Την ολοκλήρωση των “Συμφωνιών του Αβραάμ”…
ENGLISH TRANSLATION
What you havent been told about the Middle East
By Thanasis K.
In these critical times for world peace and the crisis in the Middle East, you hear and read a lot.
In the following lines you can read what is NOT said.
But they are crucial to understanding exactly what is going on and what is at stake…
– Israel is currently fighting an existential struggle to neutralize the tentacles of Islamic fundamentalism (Shia and Sunni) next to its territory.
— Hamas in the Gaza Strip is close to the “Muslim Brotherhood”, which constitute the ideological-spiritual matrix of Sunni fundamentalism, Al-Qaeda and ISIS – while in the deep past they also had relations with the Nazis…
— Hezbollah, based in southern Lebanon, is made up of Shia fundamentalists and is close to Iran, as are Yemen’s Houthis.
These two versions of Islamic fundamentalism currently appear to have allied themselves to eliminate the state of Israel…
* But for the entire past decade they have been engaged in a very bloody and extremely brutal civil war between themselves on Syrian soil. Where the Sunni fundamentalists of ISIS were fighting to overthrow the “secular” Assad regime, while the Shiite fundamentalists of Hezbollah were trying to support the Assad regime…
At the time, Hamas was fighting fiercely against Hezbollah.
At that time both Hamas and Hezbollah had “forgotten” the Palestinians and Israel, and were just… rolling their eyes at each other…
Also, let’s not forget that the biggest historical conflict in the Middle East for… 13 centuries or so, is NOT between Israel and Arabs, but between Sunnis and Shiites…
* How do the other countries in the region stand in the face of the current crisis?
— Jordan is against both Sunni fundamentalism, as it is a “secular state”, but also against Shiite fundamentalism, as it is a Sunni society.
In both of Iran’s bombings of Israel, Jordanian air defenses intercepted Iranian missiles aimed at Israel.
— Syria’s Assad regime supports Iran and Hezbollah in southern Lebanon, but considers Sunni Hamas an “existential threat.”
— Saudi Arabia considers Sunni fundamentalists (who want to overthrow the Saudi Kingdom) and Iran’s Shiites (considered a major threat to their country) to be an “existential danger” to itself. The same goes for most other Gulf Arab regimes, except Qatar…
— Egypt also considers the Sunni fundamentalists of Hamas (and ISIS earlier) an “existential danger” for itself, while it is geopolitically opposed to the expansion of Shiite Iran’s influence.
All these countries may “protest” about Israel’s operations against Hamas in Gaza, they may “condemn” Israel’s policy, but deep down they wish Israel to win! Or at least NOT lose…
Because if Israel were to lose the current War against Islamic fundamentalism, then none of these Arab states would stand well on their own two feet…
Indeed, now that the War has turned mainly against Iran, Saudi Arabia, the Emirates, Jordan and Egypt, they openly wish – and pray – that Israel will be defeated…
Because now the conflict is no longer about Gaza and the Palestinians, but about Hezbollah, in South Lebanon, and Iran…
* The only country in the region that is openly hostile to Israel is Turkey!
Turkey wishes to wipe out all the regimes in the region and to emerge as the “protector” of all Muslims – Arabs and non-Arabs, Sunnis and Shiites – that is, to return to the role of the Ottoman Empire.
— That is why he was helping ISIS to overthrow the Assad regime in Syria. And then it came into conflict with Shiite Iran itself (which was helping Assad).
— That is why he was fighting the Syrian Kurds, who were the only ones who managed to defeat ISIS on Syrian soil.
— That is why Turkey then came into confrontation with Jordan, which was also fighting ISIS. But also with Iraq, whose army also managed to defeat ISIS, in Iraq.
— That is why Turkey then came into confrontation with the Russians, the Americans, and the French, who were helping the Kurds against ISIS.
— But also with the Sisi regime in Egypt, which prevented the dominance of the “Muslim Brotherhood” in the largest Arab country as well…
The only country in the region that wishes for the defeat of Israel today is Turkey! Because, if Israel were defeated, the Arab regimes in the region would automatically be destabilized and many would try to fill the “vacuum”. Turkey is the first to attempt it, due to the Ottoman tradition. Russia would also apply through “Eurasianism” (to which Turkey has already joined – and the West still has NOT realized it, or refuses to see it…)
* The big change that has taken place in the last month is that the Middle East conflict has gone beyond – or escaped from – the unresolved and unresolved Palestinian one.
It is now about the conflict with Iran. Limiting Iran’s power, influence and ambitions. Which Russia and China are openly supporting – let’s not forget…
* The Palestinian issue, in any case, CANNOT be solved!
The Palestinians themselves are deeply divided. They have repeatedly slaughtered each other!
Wherever they fled, they destroyed or nearly destroyed the Arab states that offered them hospitality and protection.
— The Palestinians clashed with Jordan in 1970 (Black September), whose regime they tried to overthrow – and were defeated.
— They fled to Lebanon soon after, which they literally destroyed and plunged into another bloody civil war that lasted 20 years, during which they clashed with both the Lebanese Christians and the Lebanese Druze.
The only “winner” of this conflict was Hezbollah. And Lebanon remains a broken state…
— The Palestinians also clashed with the Egyptians at one point (south of Gaza), but also with Syria, when they identified with Saddam Hussein, after his invasion of Kuwait, while all Arab regimes were then against Saddam Hussein.
— Finally, the Palestinians also clashed with each other, very bloody indeed, after 2006, when they tried to promote democratic governance. Hamas won the elections, the Palestinian Authority did not hand over power, the UN “Quartet” forced Hamas to step down from governance, but the problem was not solved…
The factions on both sides regularly slaughtered each other, Hamas controlled the Gaza Strip exclusively and was excluded from the West Bank, in which, however, it maintains influence.
The Palestinian Authority itself is now considered “corrupt” by the Palestinians themselves, while Hamas is considered “terrorist” by almost the entire West! In the rest of the Arab world, they do not officially consider Hamas a “terrorist organization” but they have BANNED it in their territory.
Also, Russia, China, Turkey, Islamist parties in the Third World and a large part of the Western Left do NOT consider Hamas a “terrorist organization”!
Under these circumstances, there can NOT be a solution to create a Palestinian state. Because the Palestinians themselves have literally blown it up…
* The only real prospect of stability in the Middle East emerged in recent years with the “Abraham Pacts” when the way was opened for a complete restoration- normalization of relations between Israel and the Arabs.
This was done under the Trump Presidency – and it proceeded spectacularly, despite the opposition of a significant part of the diplomatic establishment of the State Department.
Now with the shifting of the conflict from Gaza and the Palestinian (which is not resolved, under the current conditions) to dealing with the threat from Iran, the way is opened – again – for the “Covenants of Abraham” to return to the agenda. …
* The most threatening enemy of all Arab regimes is Islamic fundamentalism and Iran.
Today Israel is necessarily fighting him on all fronts.
Islamic fundamentalism and Iran are now an existential threat to both Arabs and Israel!
And thus Israel emerges as the real “natural ally” of the Arabs.
A Trump election next November may hasten this. A return to the “Abraham Accords” is the only visible solution to peace in the region.
And this is what Turkey primarily fears – and tries to prevent.
Europeans don’t quite understand all this…
And ours just… “wash” Turkey, while
Turkey threatens conflict with Israel,
Arabs wish Israel to dismantle Iran
and the West looks embarrassed…
PS Abraham is considered the common “Patriarch” of the Monotheistic Religions of the Middle East, i.e. Judaism, Christianity and Islam. According to the first book of the Bible, “Genesis”, the Jews are the descendants of Abraham through his son Isaac, with his (legal) wife Sarah, while the Muslims are the descendants of Abraham through his son Ishmael, with the Hagar (who however was not his legal wife).
Thus the concept of the “Covenants of Abraham” symbolizes the “reunification” of the peoples that emerged from the monotheistic cultural tradition created by Abraham.
Before 2016, American Politics (and the West, more broadly), had supported the “Arab Spring” believing that this would bring a “wave of democratization” to the Arab countries! Those who believed these things fell hopelessly out:
Instead of the “Arab Spring” bringing “democracy” it brought a tsunami of Islamic fundamentalism! It triggered successive bloody civil conflicts in the wider region and incited waves of “tooled” illegal immigrants to Europe.
But all this created new convergences and new possibilities for alliances in the region: Israel and some Arab regimes understood this and proceeded with the “Abraham Accords” after 2017.
Putting the Palestinian aside.
US policy under Trump has encouraged this. Putting Iran on ice.
Biden’s policy took Iran off the ice. And he tried to bring the Palestinian back into focus…
That is, a double strategic error (and as it turned out later it was not the only one…)
And Hamas went ahead with the bloody strike of October 7, 2023, trying to thwart the promotion of the “Abraham Accords” and bring the Palestinian back to the center stage.
The crushing of Hamas in Gaza (where, however, the conflict is not yet over);
the spectacular neutralization of Hezbollah’s leadership in South Lebanon (with pagers blown up en masse);
and the shifting of the front against Iran,
bring back into focus the only real way to Peace.
The completion of the “Covenants of Abraham”…