ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ;

ΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ   ΔΗΜΗΤΡΗ  ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Με την είσοδό μας στην τότε ΕΟΚ  επιλέξαμε για τον πρωτογενή τομέα της χώρας  το πρότυπο : «επιδοτούμαστε  και   δανειζόμαστε για να καταναλώνουμε ότι εισάγουμε», αντί τού ορθού «εξασφαλίζουμε  την διατροφική επάρκεια της χώρας και εξάγουμε».

Η πολιτική της ανάπτυξης τού πρωτογενούς τομέα  της διατροφικής επάρκειας  των εξαγωγών των αγροτικών προϊόντων,  της ανάπτυξης,  της καινοτομίας, της εφαρμοσμένης  έρευνας, της  αειφορίας  και γενικά της παραγωγής  προϊόντων  πού προσφέρουν στο ΑΕΠ  της χώρας ,σταδιακά όλα αυτά εγκαταλείφθηκαν.

Το θλιβερό συνεπακόλουθο όλων αυτών η  Ελλάδα σήμερα να πληρώνει για εισαγωγές διατροφικών προϊόντων, όσα σχεδόν πληρώνει για  την εισαγωγή πετρελαίου.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Το νερό είναι ένας φυσικός πόρος σε ανεπάρκεια.

Η χώρα μας μαζί με την Φινλανδία διαθέτει τα περισσότερα νερά της Ευρώπης.

Η Ελλάδα θεωρητικά φαίνεται να μην αντιμετωπίζει πρόβλημα, καθώς το ετήσιο ύψος των βροχοπτώσεων φθάνει τα  700 mm ετησίως πού αντιστοιχεί σε 115 δις  κυβικά μέτρα. Όμως η ποσότητα αυτή τού νερού δεν κατανέμεται ομοιόμορφα ούτε χρονικά ούτε χωροταξικά, με αποτέλεσμα σοβαρές ελλείψεις νερού άρδευσης. Η  έλλειψη σε ποσότητα αλλά και με την υποβάθμιση της ποιότητας λόγω της ρύπανσης και μόλυνσης των επιφανειακών και υπόγειων νερών και την έλλειψη έργων υποδομής τα προβλήματα συσσωρεύονται.. Επί πλέον, με τις γεωτρήσεις πού όλο και βαθύτερες  γίνονται, εισχωρεί η θάλασσα στον  υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, και καθιστούν έτσι τα υπόγεια νερά ακατάλληλα.

Να σκεφτούμε ότι τα παγκόσμια think-tanks  προβλέπουν ότι ο επόμενος Παγκόσμιος Πόλεμος θα ξεσπάσει λόγω του ανταγωνισμού των χωρών στην κατοχή τού νερού (βλέπουμε σήμερα Τουρκία κατά Ιράκ και Συρίας, Ισραήλ κατά Παλαιστίνης και Συρίας, Αιγύπτου κατά Αιθιοπίας, Κίνας κατά Ινδίας, κλπ). Σήμερα στη χώρα μας, το 80% τού διαθέσιμου νερού καταναλώνεται στην άρδευση τού 41% της καλλιεργούμενης έκτασης, ενώ η ζήτηση εμφανίζει αυξητικές τάσεις.

Η αναγκαιότητα της επέκτασης και βελτίωσης των συστημάτων άρδευσης για την εξασφάλιση βιώσιμης και αειφόρου γεωργίας γίνεται επιτακτική.

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ  για την κάλυψη των αυξανόμενων αναγκών της Γεωργίας σε νερό είναι η ορθολογική διαχείριση και  η αποτελεσματική του χρήση, όπως:

• Εφαρμογή ορθής αρδευτικής πολιτικής
• Εφαρμογή ορθής διαχείρισης τού εδάφους
• Πολιτική τιμών
• Ανάκτηση και επαναχρησιμοποίηση των υποβαθμισμένων νερών.

Όμως χωρίς την ενεργό συμμετοχή  των αγροτών σε όλα τα επίπεδα  λήψης αποφάσεων είναι αδύνατο να αντιμετωπισθεί  με επιτυχία και να βρεθεί βιώσιμη λύση. Απαιτούνται βαθιές αλλαγές στο επίπεδο επαγγελματισμού των αγροτών, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες. Εδώ στην Ελλάδα, είναι υπερβολικό να λέμε ότι  διαθέτουμε εκπαιδευμένο προσωπικό όταν μόνο το 6% έχει παρακολουθήσει μαθήματα Γεωργίας και εφαρμοσμένης  πρακτικής  στο χωράφι. Είναι πολύ  θλιβερό να βλέπεις στην Κωπαΐδα  να ποτίζουν χωράφια με καλαμπόκι ,εκτοξεύοντας με κανονάκι το νερό επάνω στα  φυτά, όταν η Θερμοκρασία ένα μεσημέρι τού Ιουλίου  ξεπερνούσε τούς 40 βαθμούς Κελσίου.

Άραγε, κανείς γεωπόνος δεν είχε ενημερώσει τον αγρότη  αυτόν τί έπρεπε να κάνει; Ότι δηλαδή  σπαταλάει το νερό,   αφού με τέτοιες υψηλές θερμοκρασίες την ώρα εκείνη το νερό εξατμίζεται, καίει τα φυτά, κλπ

Δυστυχώς το ίδιο ισχύει και στην χρήση τρακτέρ στο χωράφι (δεκάδες οι νεκροί και τραυματισμένοι αγρότες), μη χρήση  μέσων προφύλαξης όταν ραντίζουν από τα φυτοφάρμακα, κλπ. Ένα άλλο δυσάρεστο γεγονός είναι ότι η  πλειοψηφία  των γεωργών υπερβαίνει την ηλικία των 55 ετών. ΝΕΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ δύσκολα μπαίνουν στο επάγγελμα. Γιατί το κράτος έκανε την εργασία στο χωράφι, όχι χαρά και δημιουργία, αλλά να  «δουλεύεις μόνο για την Τράπεζα».

Κάθε καλοκαίρι, αγρότες της Θεσσαλίας αλλά και αλλού , διαμαρτύρονται ότι δεν έχουν νερό για το πότισμα των  χωραφιών τους. Με ένα ανορθολογικό τρόπο οι κυβερνήσεις αντιμετώπισαν το πρόβλημα και εδώ. Γιατί, σήμερα, η πολιτική της μονόπλευρης διαχείρισης της προσφοράς τού νερού, πού συνδέθηκε με την αναζήτηση νέων πηγών νερού  προς εκμετάλλευση, κάθε φορά πού τα αποθέματα νερού εξαντλούνται, έχουμε γίνει μάρτυρες της εύκολης λύσης των γεωτρήσεων, χωρίς όμως την στοιχειώδη μελέτη και ασφαλώς χωρίς καμία αδειοδότηση. αυτά σίγουρα οξύνουν το πρόβλημα. Δημιουργία  φραγμάτων και υδροηλεκτρικών έργων, ώστε να λυθούν τα προβλήματα ύδρευσης, άρδευσης και παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας

ΚΡΑΤΟΣ  ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

Με  απόφαση τού ΣτΕ (Συμβουλίου της Επικρατείας) η εκχώρηση της  ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ  στο υπερταμείο (ΤΑΙΠΕΔ)  είναι Αντισυνταγματική.

Μετά από αυτό, ομολογούν και οι Δανειστές μας ότι η απόφαση τού ΣτΕ  αποτελεί πλήγμα, καθώς ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ είναι «από τα πιο ανθεκτικά  περιουσιακά   στοιχεία τού χαρτοφυλακίου  του ΤΑΙΠΕΔ, καθώς αποδίδουν σταθερά  μερίσματα» .Εννοείται για τούς Δανειστές.

Παρατήρηση Πρώτη: Σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα  οι υπηρεσίες ύδρευσης και ενέργειες αποτελούν κοινωνικά  αγαθά  και δεν μπορούν να εκχωρηθούν,  άρα οι παραπάνω δικαιοπραξίες είναι παράνομες. Όμως,  όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 μέχρι  και σήμερα ξεπουλάνε αδιάντροπα όλες τις Δημόσιες Υποδομές, προκειμένου να εξοφληθεί ένα  παράνομο, δυσθεώρητο και μη βιώσιμο Δημόσιο χρέος, ΑΦΟΥ ΤΟ  ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΕΧΕΙ ΚΟΥΡΕΛΙΑΣΤΕΙ !..Κυβερνούν με ΠΝΠ (Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου). Η Ελληνική Βουλή έχει μετατραπεί σε «πλυντήριο εντολών των Δανειστών».

Παρατήρηση Δεύτερη: Σύμφωνα μέ τά δημοσιεύματα τού Τύπου,  «η υπόθεση μελετάται από τούς Νομικούς τού Υπερταμείου» .Το θέμα δεν μελετάται καθόλου από τούς Νομικούς τού κράτους, εκτός αν υποθέσουμε ότι Υπερταμείο των Δανειστών και Ελληνικό κράτος είναι ένα και το αυτό.

Όμως, ιδιαίτερα για το νερό, αυτή την ώρα γίνονται πόλεμοι (όπως και για το πετρέλαιο)και οι Ελληνικές κυβερνήσεις  το ξεπουλάνε για να γίνουν πλουσιότεροι οι Ολιγάρχες. Τέτοια Διοίκηση ψηφίσαμε να έχουμε !…

ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΛΙΜΝΩΝ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΩΝ

Με τις τεχνητές λίμνες (ΥΔΑΤΑ–ΠΟΤΑΜΙΑ– ΥΔΡΟΒΙΟΤΟΠΟΙ)  και με γεωτρήσεις πρέπει να μετατραπούν όλα τα ξερικά χωράφια σε ΑΡΔΕΥΤΙΚΑ, πρωτίστως για παραγωγή ΣΟΓΙΑΣ και άλλων καλλιεργειών (πχ  Κτηνοτροφικά Τεύτλα, πού δεν καλλιεργούνται) .  Παρόλο πού η χώρα μας μπορεί να παράγει ποιοτικές και ασφαλείς πρώτες ύλες για ζωοτροφές, η παραγωγή στηρίζεται, σήμερα, σε εισαγωγές πρώτων υλών πού κοστίζουν στην Εθνική οικονομία, περίπου 500 (πεντακόσια) εκατομ,  ευρώ, ετησίως. Οι εισαγωγές αυτές αφορούν, κυρίως την ΣΟΓΙΑ, η οποία συχνά είναι ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΗ. Όμως στον αντίποδα αυτής της πολιτικής υπάρχει η Βιώσιμη Γεωργία, δηλαδή, η καλλιέργεια ελληνικών κτηνοτροφικών φυτών, τα οποία μπορούν να υποκαταστήσουν την σόγια. Αυτή η Βιώσιμη Γεωργία δεν εξαρτάται από μεταλλαγμένα και φυτοφάρμακα.

Στη χώρα μας υπάρχουν μικρές και μεγάλες λίμνες, πού κατά το μάλλον η ήττον, παραμένουν ανεκμετάλλευτες. Όμως αυτές οι λίμνες με επιστημονικές μεθόδους θα μπορούσαν να παράγουν χιλιάδες τόνους ψαριών τού γλυκού νερού, όπως, γριβάδια, πού τώρα εισάγουμε. Η μεγάλη και φθηνή αυτή παραγωγή ψαριών γλυκού νερού μπορεί, με την  σειρά της να γίνει τροφή για άλλα ψάρια  (τσιπούρες, καραβίδες, χέλια, κλπ).

Χρειάζεται να δημιουργηθούν σε πολλά σημεία της χώρας ιχθυογεννητικοί σταθμοί, πού πέραν της πώλησης   γόνου στα ιχθυοτροφεία, θα εμπλουτίζουν, επίσης, και τις θάλασσές μας με γόνο.

Η Μεσόγειος είναι μία από τις υπεραλιευμένες θάλασσες στον κόσμο. Πάνω από το 65% των ιχθυοαποθεμάτων στην περιοχή κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Η μικρής  κλίμακας παράκτια αλιεία είναι σημαντική για τις κοινωνίες των νησιών και των παρακείμενων περιοχών, στηρίζοντας διατροφικά, επαγγελματικά αλλά και κοινωνικά τούς κατοίκους των παραθαλάσσιων περιοχών. Είναι προφανές  ότι το ισχύον πλαίσιο διαχείρισης και ελέγχου της αλιείας στην Ελλάδα είναι ελλιπές, και οδηγεί στην εκτεταμένη υποβάθμιση των αλιευμάτων, καθώς επιτρέπει την υπεραλίευση και την παράνομη και καταστροφική αλιεία. Οι αλιευτικοί πόροι υπεραλιεύονται συχνά με την χρήση καταστροφικών πρακτικών.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

1. Δίκτυο «προστατευομένων περιοχών αλιείας», δυστυχώς δεν εφαρμόστηκε ποτέ.

2.Ανεπαρκής προστασία των ανακηρυγμένων ως προστατευόμενων παραγωγικών θαλάσσιων οικοτόπων

3.Ανεπαρκής προστασία των προστατευόμενων θαλασσίων ειδών

4.Δεδομένης της  έλλειψης αποτελεσματικού ελεγκτικού μηχανισμού, μεγάλες ποσότητες υπομεγεθών αλιευμάτων, αλιεύονται και διοχετεύονται στην ντόπια αγορά.

5.Ανεπαρκής λειτουργία τού δορυφορικού συστήματος παρακολούθησης σκαφών με παράνομες αλιευτικές  δραστηριότητες. 

Ακόμη, δημιουργία, τεχνητών ζωνών  ναυαγίων, πέριξ όλων των νησιών μας (νησιών, νησίδων, βραχονησίδων), βυθίζοντας  παλιά  πλοία (διαθέτουμε στα λιμάνια μας εκατοντάδες τέτοια πλοία, πού δεν ξέρουμε πώς θα απαλλαγούμε από αυτά), όπως, ήδη κάνουν  σε Ισραήλ, Κύπρος, Τουρκία, κλπ, μη παρεμποδίζοντας, όμως, την ασφαλή διέλευση πλοίων. θα  αποτελούν δε υποθαλάσσιους  χώρους ,ιδανικούς για την ανάπτυξη  τού θαλάσσιου υδροκόσμου, με εκατομμύρια ψάρια  και  λοιπούς  θαλάσσιους οργανισμούς, που θα αναπτύσσονται, αξιοποιώντας τις θάλασσές μας, και θα τονώσουν την  απασχόληση και τα εισοδήματα των  νησιωτών μας. Άλλωστε, οι θερμοκρασίες τού θαλάσσιου νερού αλλά και η  υφαλμύρωση, ιδιαίτερα τού Αιγαίου, είναι ιδανικές. 

Όμως, υπάρχουν και άλλες αναπτυξιακές ευκαιρίες. Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει το εξής σήμερα: Αρκετούς  μήνες τον χρόνο, γίνεται η μετανάστευση εκατομμυρίων  ψαριών τσιπούρας, τόνων, κλπ, από την Μεσόγειο προς Εύξεινο  Πόντο, για να γεννήσουν. Στην προς βορρά πορεία τους, λοιπόν, εκατομμύρια από αυτά εγκλωβίζονται στα δίχτυα των ψαράδων μας, ιδιαίτερα Νάξου, Πάρου, κλπ .Είναι ο αποκαλούμενος  «πόλεμος της τσιπούρας» με την Τουρκία. Οι  αλιευμένες  ποσότητες  σημαντικές, αλλά πουθενά στα νησιά μας μια μονάδα τυποποίησης  και κονσερβοποίησης. Τί  αναγκάζονται, λοιπόν, και  κάνουν; Τα αλιεύματα αυτά με containers  μεταφέρονται ατμοπλοϊκώς στον Πειραιά και από εκεί με αυτοκίνητα στο αεροδρόμιο .Από εκεί αεροπορικώς στο Μόναχο της Γερμανίας, εν συνεχεία, με άλλο αεροσκάφος για το Τόκυο (Ιαπωνία). Εκεί μεγάλη βιομηχανία μετά την επεξεργασία, τα εξάγει σε όλο τον κόσμο ως «τονάκια Ιαπωνίας». Τα βρίσκετε δε και εδώ σε όλα τα μεγάλα  s/m της χώρας.

ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ  ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ, εάν όλη αυτή η διαδικασία γινόταν στα νησιά μας, τό  ίδιο, άλλωστε, συμβαίνει  και με το Ελληνικό χύμα  αγνό παρθένο ελαιόλαδο με τούς Ιταλούς, αλλά και με μια σειρά άλλα προϊόντα.  Το  Ελληνικό κράτος συσκέπτεται ακόμη !…

Η χώρα μας εισάγει κάθε χρόνο σε νωπά και κατεψυγμένα  ψάρια (χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε και τις κονσέρβες ψαριών), πάνω από 50,000 τόνους. Είναι απαράδεκτο η Ελλάδα με  15.000 χιλιόμετρα παραλίας και πάνω από 3.000 νησιά και νησίδες να εισάγει ψάρια. Επίσης, είναι απαράδεκτο να δρουν ασύδοτα και να ρημάζουν κυριολεκτικά τούς θαλάσσιους βυθούς τού Αιγαίου, υπερσύγχρονα  Τουρκικά αλιευτικά σκάφη (πού γράφουν στα  «παλαιότερα των υποδημάτων τους»  κάθε Ευρωπαϊκή νομοθεσία προστασίας των θαλασσών, πλησιάζοντας ακόμη και σε απόσταση 500  μέτρων από τις ακτές μας, λεηλατώντας το βυθό και τρομοκρατώντας τούς ψαράδες μας, συνοδευόμενα τα σκάφη αυτά και από τεράστιες ακταιωρούς (σε σύγκριση με τα «καρυδότσουφλα» τα δικά μας πλοία τού Λιμενικού,  προσπαθώντας ακόμη και να τα   βυθίσουν. Αυτή η διαρκής Τουρκική ψυχολογική τρομοκρατία πού εμπεδώνει de facto την τουρκική κυριαρχία στις Ελληνικές θάλασσες .

Όμως, τό Ελληνικό κράτος σιωπά, και όταν δραστηριοποιείται το πράττει γιατί διαμαρτύρονται έντονα οι ψαράδες μας. Το φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίας αναγκάζει τις κυβερνήσεις μας σε επ΄άπειρο αναβολή  οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ μας. Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια, έως πότε ;

Όμως  αλιευτικό ρεσάλτο στο Αιγαίο πραγματοποιούν   και μεγάλα  ιταλικά αλιευτικά, κλιμακώνοντας την μεγάλη πίεση πού δέχονται οι Έλληνες αλιείς αλλά και τα ευαίσθητα  ιχθυοαποθέματα.  Ιταλικές μηχανότρατες μήκους άνω των 30-32  μέτρων  σαρώνουν τα  θαλάσσια  «λιβάδια» μεταξύ Δωδεκανήσου και Κρήτης, προκαλώντας τόσο οικονομική ζημιά στους ψαράδες μας όσο  και οικολογική καταστροφή, αφού μετά τούς πολύ αυστηρούς ελέγχους από τις αλιευτικές  υπηρεσίες των χωρών της Βορείου Αφρικής (Μαρόκου, Τυνησίας, Αλγερίας, κλπ), ¨μετακόμισαν¨ στο Αιγαίο, καννιβαλίζοντάς το, αφού το Ελληνικό κράτος κωφεύει… Άλλωστε, η κάθοδος των Ιταλών στο Ιόνιο είναι γνωστή εδώ και  χρόνια, αλλά….

Οι Ιταλοί σήμερα ψαρεύουν πάνω στην υφαλοκρηπίδα μας, πάνω στα  αλιευτικά πεδία πού τροφοδοτούν των εγχώρια  αλιεία μας, Οι δικοί μας παράκτιοι αλιείς δεν έχουν βέβαια την δυνατότητα να ψαρεύουν στην Αδριατική….

Τα μεγάλα αλιευτικά σκάφη, λοιπόν, διαθέτουν βυθόμετρα με τα οποία ακτινογραφούν τον βυθό, προχωρώντας σε τρισδιάστατη απεικόνιση  σε βάθος εκατοντάδων μέτρων, παρέχοντας μάλιστα και αυτόματη οσμομέτρηση της βιομάζας.

Καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Πρόκειται για ανυπολόγιστη  και ανεπανόρθωτη καταστροφή !…

Μάλιστα, το 1/3 των ψαριών πετιούνται νεκρά στη θάλασσα γιατί είναι ασύμφορα οικονομικά.

Αιτία ; Δεν γίνεται έλεγχος από τις Ελληνικές Αρχές: Ποιός ελέγχει εάν οι Ιταλοί συμμορφώνονται με τούς Ευρωπαϊκούς κανονισμούς ; Ποιός ελέγχει το ημερολόγιο αλιευμάτων; Πού ξεφορτώνονται τα αλιεύματα και ποιός τα καταγράφει ;

Τελικά, το Ελληνικό Λιμενικό τί κάνει ; Για πόσο ακόμη θα συνεχίζεται η αλιεία της μηχανότρατας πού ¨ξεσκίζει¨ τους βυθούς;  Πάντως, είναι σίγουρο ότι κανένας Υπουργός Ναυτιλίας Ελληνικής κυβέρνησης δεν έθεσε ποτέ το θέμα στον  αρμόδιο Επίτροπο  Αλιείας. Είχε βέβαια στείλει ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου σαν Επίτροπο Αλιείας. Την  πρώην ¨κομμουνίστρια¨ κυρία Δαμανάκη, αλλά αυτή είχε άλλες ασχολίες, αδελφέ, με τούς Έλληνες ψαράδες    θα ασχολείτο; Βέβαια μετά το τέλος της θητείας της, δεν έμεινε άνεργη, Τοποθετήθηκε σε ΜΚΟ με παρόμοιες ασχολίες!

Η αλιεία συνδέεται με την παραδοσιακή βιοτεχνία κατασκευής αλιευτικών καϊκιών, πολλά από αυτά, θαύματα τεχνικής, συμμετρίας και αισθητικής. Ο χειρισμός, όμως, με εντολή της ΕΕ, της μείωσης  των σκαφών αυτών για την απόσυρσή  τους και καταστροφή τους (έναντι κάποιας επιδότησης η εναλλακτικά  η δρομολόγησής τους μόνο για τουριστικούς  λόγους), στερούν την Ελλάδα από την κληρονομιά της θάλασσας. Οι περισσότεροι τεχνίτες αυτών των καϊκιών έχουν φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο. Αρκετά θα μπορούσαν να διασωθούν και να ομορφαίνουν  την  ζωή μας. Το Αιγαίο, κυρίως, ήταν αυτό πού ¨φιλοξενούσε¨  τα πλοιάρια αυτά.  Μια  πρόταση θα ήταν δεκάδες από αυτά φρεσκοβαμμένα  με το γαλάζιο, καύκια, θα μπορούσαν να προσφερθούν σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης, Αμερικής, Αυστραλίας κλπ για να στολίζουν τις πλατείες τους, θυμίζοντάς τους την Ελλάδα και το Αιγαίο μας, αποτελώντας ανέξοδους και αέναους  ¨πρεσβευτές  μας¨, σχεδόν σε όλη την υφήλιο.

Το Αιγαίο αυτό πού σήμερα η Τουρκία το εκμεταλλεύεται τουριστικά, προσκαλώντας τούς Ευρωπαίους και άλλους  τουρίστες,  με διαφημίσεις τού  τύπου «ελάτε για διακοπές στο γαλάζιο ΑΙΓΑΙΟ ΜΑΣ».

ΑΛΑΤΙ

Το ίδιο συμβαίνει και με το αλάτι, αφού η χώρα μας εισάγει, ετησίως, περίπου 500.000 τόνους αλάτι, κυρίως, από το Ισραήλ. Οι θάλασσές μας μάς περιμένουν, αλλά εμείς τις…σνομπάρουμε….

ΚΟΡΑΛΛΙΑ

Επίσης, οι θάλασσές μας διαθέτουν  μεγάλες ποσότητες κοραλλιών. Τα κοράλλια έχουν υψηλή τιμή, αλλά με Νόμο απαγορεύεται να βγάλουμε κοράλλια !…

ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ  ΑΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ ΦΥΤΩΝ (ΑΦΦ): ENAΣ  ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ  ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Στατιστική καλλιεργειών: Στην Ελλάδα η καλλιεργήσιμη γη  ανέρχεται στα 40(σαράντα) εκατομμύρια στρέμματα, και από αυτά:

• 67%αποτελείται από φυτά  μεγάλης καλλιέργειας
• 24% είναι δενδρώδεις καλλιέργειες
• 5% αμπέλια
• 4% λαχανοκομικές καλλιέργειες.

Ειδικότερα, από τα φυτά μεγάλης καλλιέργειας, το μεγαλύτερο μέρος κατέχουν τα σιτηρά (χειμερινά και εαρινά σιτηρά), με το 60% της καλλιεργούμενης έκτασης, ακολουθούν τα βιομηχανικά  φυτά (ζαχαρότευτλα, καπνός, βαμβάκι, ελαιόλαδο) με  25%, τά κτηνοτροφικά φυτά 13,70%,τά βρώσιμα όσπρια με 1,28%,καί τέλος τα ΑΡΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ  ΦΥΤΑ  με 0,02%

Η χλωρίδα της Ελλάδας αποτελείται από περισσότερα από 6.000 είδη φυτών ,από τα οποία 500–600 χαρακτηρίζονται ως αρωματικά και φαρμακευτικά προϊόντα.

Η πλούσια χλωρίδα της  χώρας μας σε αρωματικά και φαρμακευτικά  φυτά την κάνει ένα ιδανικό μέρος για την καλλιέργεια πολλών από τα παραπάνω φυτά. Παρόλα αυτά  η εξάπλωση της καλλιέργειάς τους στη χώρα μας είναι περιορισμένη και έχει περισσότερο τοπική σημασία.

Οι κυριότερες χώρες πού παράγουν και εξάγουν αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά είναι: Βουλγαρία, Τουρκία, Αλβανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Κροατία.

Κύριοι εισαγωγείς: Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Αγγλία, Ελβετία, Βελγιο, Λουξεμβούργο (η δική του παραγωγή δεν αρκεί).

Στην ΕΕ καλλιεργούνται 650.000 στρέμματα με κύριες χώρες παραγωγής τους την Γαλλία (250.000  στρέμματα), Ισπανία  (190.000  στρέμματα), Γερμανία (57.000 στρέμματα), Αυστρία (43.000). Στην  Ελλάδα η καλλιεργούμενη έκταση ανέρχεται  σε 23.000 στρέμματα με  παραγωγή  ΜΟΝΟ 3.000 τόνων.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

1. Ελλειμμα ,ως προς την πιστοποίηση της Ελληνικής  προέλευσης τού πολλαπλασιαστικού υλικού
2. Στήν χώρα μας ενδημούν περισσότερα από 150 είδη ΑΦΦ και παρατηρείται μία συγκέντρωση της συστηματικής καλλιέργειας στον κλάδο σε ελάχιστα από αυτά.
3. Διαπιστώνεται ότι η στροφή σε νέα είδη είναι πάρα πολύ αργή
4. Ειδικότερα  η Ελληνική χλωρίδα διαθέτει περίπου 1.490 ενδημικά φυτά,από τά οποία,τουλάχιστον,τό 15% είναι ΑΦΦ καί από αυτά αξιοποιούνται μόνο τα 5(πέντε).Την ίδια ώρα, έχουμε εμβληματικά ενδημικά  φυτά πού έχουν έγκριση από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων και κυκλοφορούν ως φυτικά φάρμακα, κάτι το οποίο ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΕΙ, ούτε από τούς παραγωγούς ούτε από τις μεγαλύτερες εταιρείες. Υπάρχει έλλειμμα τόλμης και επιχειρηματικότητας.

Όσο αφορά τις προοπτικές, λεκτέα τα εξής:

1. Για να αναπτυχθεί  η καλλιέργεια θα πρέπει να είναι εξασφαλισμένη  η διάθεση τού προϊόντος. Υπήρξαν περιπτώσεις καλλιεργητών  ΑΦΦ  στην Θράκη, όπου δεν μπορούσαν να διαθέσουν την παραγωγή τους στην Ελλάδα, αναγκαζόμενοι να την ξεπουλήσουν  όσο-όσο στην Τουρκία !…
2. Εάν θέλει κάποιος να βρει πιστοποιημένο σπόρο, αυτό δεν είναι εύκολο, για να μην πούμε αδύνατο. Το ΕΘΙΑΓΕ σε σπόρους δεν μπορεί. Επειγόντως απαιτείται κρατική εμπλοκή ,μέσω  τού ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, για την πιστοποίηση και την επισήμανση της προέλευσης και τού τελικού προϊόντος.
3. Πλήρως καθετοποιημένες μονάδες παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας ΑΦΦ. Η καλλιέργεια  πού να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των διεθνών προδιαγραφών αποτελεί προϋπόθεση, προκειμένου να καθιερωθούν τα ΑΦΦ. Αυτό θα επιτευχθεί μόνο,εάν κάποιος καλλιεργήσει πραγματικά επιστημονικά, να έχει δίπλα του ειδικούς επιστήμονες και συμβούλους, να εκπαιδεύσουν τούς παραγωγούς ΑΦΦ, Τα κόστη  μιας τέτοιας προσπάθειας είναι υψηλά. Για  να μη πέσουν, λοιπόν, στα νύχια των τραπεζών (Συμβολαιακή Γεωργία), απαιτείται η ίδρυση  ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ σύγχρονων, με εκπαιδευμένους καλλιεργητές και ένα κράτος, πού μέσω μιας Αγροτικής τράπεζας θα συνδράμει αποφασιστικά. Αλλιώς ο καλλιεργητής μόνος του ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. Γιατί μέσω τού Συνεταιρισμού του θα  μάθει πολύ σύγχρονες καλλιέργειες, θα γίνει η σωστή εμπορική αξιοποίηση και παραπέρα θα γίνει η δημιουργία  ΜΟΝΑΔΑΣ ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΞΑΓΩΓΕΣ, γιατί εκεί είναι  ¨όλα τα λεφτά¨.  Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός στις Διεθνείς αγορές, όπου Τουρκία, Κίνα, κλπ, έχουν, ήδη, εισέλθει στις αγορές αυτές από πολλά  χρόνια, με  υποδεέστερη ποιότητα αλλά σημαντικά χαμηλότερη τιμή, Είναι ένας δύσκολος ανταγωνισμός.
4. Συνεργασία με το Γεωργικό Πανεπιστήμιο Αθηνών για να βρεθούν  οι πιο κατάλληλες περιοχές  για την καλλιέργεια επιλεγμένων βοτάνων, πού διακρίνονται για την μοναδικότητα της δράσης τους.
5. Περιφρούρηση των συνόρων μας. Σύγχρονη τεχνολογία υπάρχει (drones, κλπ) Είναι απαράδεκτοι να γίνεται πλιάτσικο από ξένους, σημαντικής ποσότητας βοτάνων από αλλοδαπούς, οι οποίοι κυριολεκτικά τα  καταστρέφουν, αφού δεν  συλλέγουν, απλά, το άνθος τους, αλλά και τα ξεριζώνουν, Πρόσφατα παραδείγματα: Γερμανοί γέμιζαν, ανενόχλητοι, containers με βότανα  στη Θράκη για να τα πουλήσουν στην Γερμανία, Αλβανοί με γαϊδουράκια στην Ήπειρο μεταφέρουν φορτώματα  βοτάνων στην Αλβανία, κλπ Άραγε γιατί τέτοια ασυδοσία και παρανομία ;  Τί κάνουν οι Δασικές υπηρεσίες;

¨Αμπέλι  ξέφραγο¨  και εδώ η Ελλάδα ;

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ

H  μέλισσα πραγματοποιεί το 80% των επικονιάσεων. Στα 100 είδη πού παράγουν το 90% της παγκόσμιας τροφής, τα 71  επικονιάζονται από αυτήν, και όπως έλεγε ο Αϊνστάϊν ¨Αν κάποτε οι μέλισσες εκλείψουν, το ανθρώπινο είδος δεν θα  αργήσει να τις ακολουθήσει¨. Επίσης, στην χώρα μας εκτρέφονται το 10,80% των κυψελών στην ΕΕ, με το 73%  των  ασχολουμένων να είναι επαγγελματίες μελισσοκόμοι . Σύμφωνα  δε με την ΕΛΣΤΑΤ, η ελληνική παραγωγή μελιού  ανέρχεται στο 1% της παγκόσμιας παραγωγής μελιού και στο 7,4%  της Ευρωπαϊκής (τέταρτη θέση), με 16.000 (δεκαέξι χιλ.) τόνους.

Το ελληνικό μέλι  αναγνωρίζεται διεθνώς ως εξαιρετικής ποιότητας με ιδιαίτερα  χαρακτηριστικά και γεύση, λόγω των ευνοϊκών κλιματολογικών συνθηκών της χώρας μας και της πλούσιας και ποικίλης μελισσοκομικής χλωρίδας.

Προτάσεις

1. Δημιουργία Μελισσοκομικού Μητρώου
2. Ψήφιση νόμου πού προσδιορίζει αυστηρές διαδικασίες  για την ταυτοποίηση, εμπορία και πιστοποίηση Βιολογικότητας.
3. Ένταξη της ζάχαρης στις επιδοτούμενες ζωοτροφές (για παρασκευή μελισσοκομικού ζαχαροζύμαρου)
4. Πάταξη τού λαθρεμπορίου μελιού  και των Ελληνοποιήσεων.

ΓΕΩΘΕΡΜΙΑ

Η αξιοποίηση της Γεωθερμίας(πέραν των υδάτων) έχει μπροστά της πολύ δρόμο.

Απαιτούνται δράσεις, όπως :

Κατασκευή  όλων των έργων Υδατοπτώσεων (η ΔΕΗ  έχει όλες τις μελέτες). Έτσι, εκτός της παραγωγής  ηλεκτρικού ρεύματος από υδατοπτώσεις,  πού είναι και το φθηνότερο, τα φράγματα έχουν μεγάλη οικολογική σημασία, βοηθούν στην πυρόσβεση των δασών, αρδεύουν τις γύρω  περιοχές και  ¨αναγκάζουν¨ τα νερά να διοχετεύονται στο υπέδαφος, αντί ευκόλως να καταστρέφουν το έδαφος, παρασύροντάς το στη θάλασσα. Έχει υπολογισθεί πώς σε μία πενταετία, ο όγκος τού χώματος πού καταλήγει με τις πλημμύρες στη θάλασσα είναι ισοδύναμος με ένα νησί τού Αιγαίου. Πού είναι, άραγε, τα αντιπλημμυρικά, αντιδιαβρωτικά  και εγγειοβελτιωτικά έργα, για να μην  μιλήσουμε για την εγκατάλειψη των δασών μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές; Έτσι, λοιπόν, θα εμπλουτίζεται ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας και  κάθε χρόνο θα υπάρχει περισσότερο νερό αντί λιγότερο.

Εκπόνηση τεράστιου προγράμματος αξιοποίησης της Αιολικής ενέργειας των νησιών τού Αιγαίου πελάγους, καθώς επίσης να γίνουν οι απαραίτητες γεωτρήσεις για την αξιοποίηση  της γεωθερμίας πού διαθέτουν τα νησιά μας.

ΕΛΛΗΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ  ΞΕΝΩΝ ΠΡΟΊΟΝΤΩΝ

Ανύπαρκτος ο έλεγχος και πανταχού παρούσα η ολιγωρία τού κρατικού μηχανισμού.

Οι επιτήδειοι και τα διάφορα κυκλώματα ελληνοποιούν αγροτικά προϊόντα άγνωστης προέλευσης και  ποιότητας,  ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΣ την εγχώρια αγορά. Άνθρωποι με γνώση της αγοράς υπολογίζουν ότι κάθε χρόνο, ελληνοποιούνται πχ,600 εκατομ.  αυγά, από Τουρκία και Βουλγαρία. Κάτι ανάλογο συμβαίνει  και  με πολλά άλλα αγροτικά προϊόντα (βασιλικός πολτός, μέλι, κλπ).

Δύο τρόποι για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα:

ΠΡΩΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ: Οι αρμόδιες Κρατικές Υπηρεσίες πρέπει  συνεχώς και ενδελεχώς να διενεργούν εντατικούς και αυστηρούς ελέγχους, μέχρι να φθάσουμε  στην λεγόμενη ΙΧΝΗΛΑΣΙΜΟΤΗΤΑ. Τότε μόνο θα εξαλειφθούν φαινόμενα ΑΘΕΜΙΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ και δεν θα παραπλανάται ο καταναλωτής.

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ: Παράλληλα με τούς εντατικούς ελέγχους, να θεσπισθούν αυστηρά ποιοτικά κριτήρια τα οποία θα  μάς επιτρέψουν να περιορίσουμε τις εισαγωγές Τρίτων χωρών (όπως το πράττουν και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες), χωρίς να παραβιάζουμε κοινοτικούς κανονισμούς.

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ

H  πιστοποίηση των προϊόντων από αναγνωρισμένους φορείς  αποτελεί ,πλέον, απαραίτητο διαβατήριο για τα προϊόντα, στην εγχώρια ,αλλά, κυρίως, στην ξένη αγορά.

Η πολύ πλούσια βιοποικιλότητα, η μοναδική παράδοση και οι μικρές παραγωγές, πού συνεπάγεται ο περιορισμένος κλήρος της Ελλάδας, επιβάλλουν ως μονόδρομο την ανάπτυξη τού πρωτογενούς τομέα της χώρας και την στρατηγική στροφή προς την παραγωγή πιστοποιημένων προϊόντων με υψηλή  Προστιθέμενη Αξία, απαραίτητο διαβατήριο, για τις εξαιρετικά ανταγωνιστικές αγορές της Ευρώπης.

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ  (ΠΔΕ)

Τονίζουμε τα εξής:

Α.Η αύξηση  των Δημοσίων Επενδύσεων επαναπροσδιορίζει  το μέγεθος και την σύνθεση της ζήτησης. Επιφέρει αμεσότερα και ισχυρότερα αποτελέσματα στην συνολική ζήτηση και  στο προϊόν από ότι  μια αντίστοιχη αύξηση  της Δημόσιας Δαπάνης για κατανάλωση.

Β. Η  αύξηση των Δημοσίων Επενδύσεων  επιφέρει μόνιμη αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων και της απασχόλησης, αφού αυξάνουν την παραγωγικότητα τού ιδιωτικού τομέα και δημιουργούν κίνητρα για την ανάληψη νέων ιδιωτικών επενδύσεων, με θετικό αντίκτυπο στην απασχόληση. Γιατί μέσω εξωτερικών οικονομιών δημιουργεί Προστιθέμενη Αξία η οποία διαχέεται  σε όλους τούς τομείς της οικονομικής  δραστηριότητας.

Γ. Οι  επενδύσεις σε Υποδομές έχουν σημαντικά βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οικονομικά οφέλη, αφού δημιουργούν ζήτηση και θέσεις απασχόλησης στις κατασκευές και υποδομές, αλλά και σε άλλους κλάδους της οικονομίας με πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα  για την συνολική ζήτηση και το ΑΕΠ. Επίσης η Τράπεζα της Ελλάδας επισημαίνει ότι η αύξηση των Δημοσίων Επενδύσεων έχει θετική επίδραση στο ΑΕΠ, η οποία γίνεται ορατή  από την πρώτη περίοδο και ισχυροποιείται με την πάροδο τού χρόνο.

Όμως, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες !…Οι αιτίες της παρατηρούμενης υστέρησης είναι πολλαπλές και σχετίζονται με ΧΡΟΝΙΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ. Η ιδιαιτερότητα τού ΠΔΕ (Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων)  είναι ότι τα έργα πού χρηματοδοτούνται είναι, κατά κανόνα, Πολυετή. Άρα η πολυετής εκτέλεση τού προϋπολογισμού  εξαρτάται σχεδόν από την ύπαρξη «ώριμων  έργων», τα οποία οφείλουν να έχουν σχεδιαστεί σε παρελθόντα χρόνο. ΚΑΤΑ  ΣΥΝΕΠΕΙΑ, αστοχίες η καθυστερήσεις στον σχεδιασμό νέων έργων εμφανίζονται με καθυστέρηση, περί που 2(δύο) ετών, ως υστερήσεις στην εκτέλεση τού ΠΔΕ.

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Αξιοποιώντας το πλουτοπαραγωγικό δυναμικό της χώρας μας, θα αυξηθεί η ετήσια παραγωγή,τουλάχιστον,3 (τρείς) φορές, και το κράτος θα μπορεί να δώσει οικονομικά κίνητρα  και στους πολύτεκνους (δωρεάν σπίτι, επιδόματα, σύνταξη στην πολύτεκνη μητέρα, τρόφιμα, ρουχισμό, κλπ), γιατί μόνο έτσι θα λυθεί το πρόβλημα της υπογεννητικότητας και της ερήμωσης της Ελλάδας.

ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ

Ο Γάλλος υπουργός γεωργίας προτείνει στους πολίτες να αγοράζουν ντόπιες φράουλες και τομάτες παρότι πιο ακριβές. Στην Πολωνία εκδόθηκε black list(μαύρη λίστα) για 15 τοπικές μεταποιητικές μονάδες πού αγόραζαν γάλα από άλλες χώρες.

Επίσης, πολλές χώρες επιβάλλουν αυτοπεριορισμούς στις εξαγωγές τους, πού λόγω τού πολέμου Ρωσίας –Ουκρανίας και της επερχόμενης επισιτιστικής κρίσης ,φοβούνται ότι θα πεινάσουν οι λαοί τους. Παραδείγματα τέτοια, στην απαγόρευση εξαγωγών, η Βουλγαρία(καλαμπόκι), Βιετνάμ(ρύζι),κλπ.