By Anna Zumani
Όταν ο Ναπολέων διάβασε “τα πάθη του Βέρθερου”, δηλαδή τον μεγάλο ανεκπλήρωτο έρωτα του Βέρθερου για την Λόττε, που τον οδήγησε στην αυτοκτονία, δεν πήγε να χαϊδέψει τα μπούτια της Ιωσηφίνας, , αλλά έβαλε το βιβλίο στην τσέπη του και σηκώθηκε να πάει να κατακτήσει.
Το ίδιο συνέβη και με τους Γάλλους Διαφωτιστές όταν διάβασαν τον Όμηρο.
Το ίδιο συνέβη και με τον Ρήγα όταν διάβασε τους Γάλλους Διαφωτιστές.
Τελικά έχει σημασία ποια και πόσα βιβλία διαβάζουμε, ή η επίδραση που έχει πάνω μας το βιβλίο;
Έχει κάποια αξία το βιβλίο αν δεν εφαρμόζεται στην ζωή;
Ο δε Λίχτεμπεργκ υποστήριζε ότι το βιβλίο είναι ένας καθρέπτης. Πίθηκος βλέπει μέσα, πίθηκος βλέπει έξω…
Συνεπώς; Ποιο είναι το πόρισμα;