Αναζωπύρωση του εθνικισμού στα Βαλκάνια με… χορηγό την Τουρκία

Το ότι η Βαλκανική (η γειτονιά των μικρών και αδύναμων χωρών
της, συγκεκριμένα) ”μυρίζει μπαρούτι” διαχρονικά είναι μια παλιάιστορία που σέρνει πίσω της δύο Βαλκανικούς και έναν Παγκόσμιο
Πόλεμο.

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου
Στην νεότερη όμως εκδοχή της άρχισε να μας προϊδεάζει για την
επανάληψη της ιστορίας στην Χερσόνησο του Αίμου από την
Άνοιξη του ’18, όταν βρίσκονταν σε εξέλιξη διάφορα γεγονότα τα
οποία είχαν αναγκάσει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ να
ενισχύσουν την επεμβατική παρουσία τους εκεί έναντι της Ρωσίας
και της Κίνας.
Τα γεγονότα τα πυροδότησαν οι εκρηκτικές καταστάσεις που
πήγαζαν από εθνοτικές διαφορές, όπως η προετοιμασία επίθεσης
των Κοσοβάρων κατά των Σέρβων, τα νήματα της οποίας κινούσαν
οι αλβανικές αρχές στην Πρίστινα με τη συνέργεια συμμάχων τους
οι οποίοι στήριζαν τις μεγαλοϊδεατικές βλέψεις τους στο ΝΑΤΟ.
Τα νήματα αποσταθεροποίησης όμως στα μικρά κράτη της
Βαλκανικής τα κινούσε και η Τουρκία η οποία, με το πρόσχημα
οικονομικού προστατευτισμού, άρχισε να εκδηλώνει την ίδια
περίοδο τους αναθεωρητικούς σχεδιασμούς της.
Βαθιά, διαρκής, μεθοδευμένη και μεθοδική ήταν η διείσδυσή της
στις αδύναμες χώρες, στα όρια μιας ισχύος που είχε χαρακτηριστεί
”ήπια” περιφερειακή και είχε σκοπό τη διεύρυνση της επιρροής
της στα Βαλκάνια (με πρόσχημα την πολιτική, οικονομική και
στρατιωτική συνεργασία) και την αύξηση των συμμάχων και φίλων
της στο πλαίσιο του σχηματισμού μουσουλμανικού τόξου.
Ενός τόξου που σχεδιάστηκε για να αποτελεί εφαλτήριο προς
πολλαπλασιασμό των τζαμιών και των σχολείων, απ’ όπου οι
απόφοιτοι μουσουλμάνοι μειονοτικοί θα προωθούνται για σπουδές
στα τουρκικά πανεπιστήμια προς δόξα της ηγέτιδας δύναμης του
μουσουλμανικού κόσμου Τουρκίας.
Το κακό για μας στην Ελλάδα (πέρα απ’ την τουρκική στρατηγική
εργαλειοποίησης των τουρκόφρονων εθνικιστών της Θράκης από
τους προπαγανδιστές επιρροής του Τουρκικού Προξενείου
Κομοτηνής) , είναι ότι το μουσουλμανικό τόξο στα Βαλκάνια
κινείται συνεργατικά με το ”Μακεδονικό”, ο σκοπός του οποίου
είναι αλυτρωτικός.
Όπερ σημαίνει ότι τροχοδρομεί στις ράγες… απελευθέρωσης των
”σκλαβωμένων αδελφών” στην Ελλάδα, στη θεωρία δηλαδή του
μακεδονισμού που πατάει στη λογική του Στάλιν και του Τίτο και
ανοίγει διάδρομο (μετά την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και
προσεχώς στην ΕΕ ως ”Βόρεια Μακεδονία”) για έξοδο στο Αιγαίο,
κάτι εξόχως διευκολυντικό για τον τουρκικό επεκτατισμό…
Με την προοπτική αυτού του τελευταίου, άλλωστε, η Άγκυρα
έκλεισε πριν από λίγους μήνες πενταετή στρατιωτική συμφωνία με
τα Σκόπια. Συμφωνία που προβλέπει ότι η Τουρκία θα δίνει κάθε
χρόνο κονδύλια για τον εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεων
των Σκοπίων.
Αν τώρα στα παραπάνω δυσοίωνα για τη χώρα μας προσθέσουμε
το θέμα των κλιμακούμενων μεταναστευτικών/προσφυγικών ροών
σε Αιγαίο και Θράκη και τον βραχνά διεκδίκησης απ’ τους
τουρκόφρονες μουσουλμάνους μειονοτικούς της τελευταίας την
αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας στην Ελλάδα (με
παρότρυνση και υποδαύλιση της Άγκυρας), τότε θα αντιληφθούμε
τη σημασία των κινήσεων της Τουρκίας στα Βαλκάνια επί ηγεσίας
κυρίως του Ταγίπ Ερντογάν.
Θα αντιληφθούμε γιατί (στην αρχή του τρέχοντος χρόνου) έφτασε
αυτή να ενισχύει οικονομικά (από κοινού με το Κατάρ) βαλκανικές
χώρες με σκοπό τη διείσδυση του πολιτικού Ισλάμ, τη διείσδυση
των Αδελφών Μουσουλμάνων στην αποκοιμισμένη (λόγω
γραφειοκρατίας;) ΕΕ και να προωθεί την τουρκική διπλωματία σε
ρόλο εκπροσώπου των μουσουλμάνων των Βαλκανίων.
Θα καταλάβουμε γιατί η ”μακρά χειρ” της Άγκυρας στα Βαλκάνια
(που ανοίγει διάδρομο για τα τουρκικά προϊόντα στην Ευρώπη)
άρχισε ήδη να κάνει το θαύμα της στέλνοντας τα χαμπέρια της
στην Αλβανία, το Κόσοβο, τη Βόρεια Μακεδονία και, πολύ
πιθανόν, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, όπου οι μουσουλμάνοι κάτοικοί
τους ζητούν την προστασία της.
Κι αυτή η ”ψήφος εμπιστοσύνης” στον εκπρόσωπο της Τουρκίας
Ταγίπ Ερντογάν είναι βούτυρο στο ψωμί του, αφού
ανταποκρίνεται στην επιθυμία του να παρουσιάζεται στο εκλογικό
του ακροατήριο (ενόψει των εκλογών του ’23) ως προστάτης των
απανταχού μουσουλμάνων.
Με άλλα λόγια όλοι χορεύουν στον ρυθμό της Τουρκίας. Και,
δυστυχώς, αυτοί που χορεύουν δεν είναι μόνο οι μουσουλμάνοι των
Βαλκανίων, αλλά και οι Ευρωπαίοι (λόγω μεταναστευτικού και
ιδιοτελών συμφερόντων) και το ΝΑΤΟ του Γενς Στόλτεμπεργκ, ο
οποίος δεν χάνει ευκαιρία να πλέξει το εγκώμιο της Τουρκίας και
να προσαρμόσει τον βηματισμό του Διεθνούς Οργανισμού στον
δικό της.
Τον Ταγίπ Ερντογάν τον φοβούνται πλέον πολλοί, αλλά τον
χειροκροτούν λίγοι. Τον χειροκροτούν εκείνοι που ψάχνουν
αφορμές για αποσταθεροποίηση της Βαλκανικής, με σκοπό να
πετύχουν την αναθεώρηση των συνόρων κάποιων χωρών της
επωφελούμενοι των εθνοτικών διαφορών οι οποίες προκάλεσαν
τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας.
Τον χειροκροτούν όσοι εκτρέφουν τον ακραίο ισλαμισμό στις
χώρες τους, αλλά και οι εθνικιστές Αλβανοί που ονειρεύονται τον
σχηματισμό της Μεγάλης Αλβανίας (κατάργηση των συνόρων τους
με το Κόσοβο, ενσωμάτωση – δια της ομοσπονδοποίησης – των
Σκοπίων και ικανοποίηση των αιτημάτων των Τσάμηδων οι οποίοι
διεκδικούν εδαφικές και υλικές αποζημιώσεις από την Ελλάδα).
Τον χειροκροτούν, έστω επιτηδευμένα, οι προστατευόμενοι της
Ρωσίας Ορθόδοξοι Σέρβοι (που αναβάθμισαν τη σχέση τους με την
Τουρκία) και οι Σερβοβόσνιοι του Μίλοραντ Ντόνικ ο οποίος,
επισκεπτόμενος την Τουρκία, απέσπασε υποσχέσεις για
στρατιωτική βοήθεια απ’ τον Τούρκο Πρόεδρο για να
αντιμετωπίσει τους Βόσνιους μουσουλμάνους του Μπακίρ
Ιζετμπέκοβιτς, που ζήτησε και εκείνος με τη σειρά του τουρκική

βοήθεια για να αντιμετωπίσει τους Σερβοβόσνιους…
Φευ!.. Την ώρα που στην Ελλάδα αφήνουμε αναξιοποίητη την
ΕΑΒ, αφού την εγκαταλείψαμε προηγουμένως για χρόνια στα
χέρια τυχοδιωκτών πλαστογράφων (βλ. ανακάλυψη από Σώμα
Ελεγκτών το ’13 για μεγαλοστέλεχός της το οποίο είχε καταθέσει
πλαστούς τίτλους σπουδών απ’ το Πανεπιστήμιο Κολούμπια με
κόστος για το κράτος 466.752,44 ευρώ την περίοδο 2004-’13), ο
Ταγίπ Ερντογάν πουλάει όπλα και μοιράζει υποσχέσεις βοήθειας
σαν ηγέτης υπερδύναμης παλιάς κοπής.
Διεισδύει με σχέδιο και στρατηγική βάθους μέσω Ισλάμ στα
Βαλκάνια αυτοπαρουσιαζόμενος ως προστάτης των
μουσουλμάνων (συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Θράκης που
τους αποκαλεί ”Τούρκους”), ενώ έκλεισε προ μηνών πενταετή
συμφωνία με τα Σκόπια, έγινε εταίρος της Σερβίας, έχει ναυτική
βάση στην Αλβανία και βάση εκτόξευσης τουρκικής προπαγάνδας
στην Θράκη.
Στην ελληνική Θράκη όπου όλοι δουλεύουν για την τουρκοποίησή
της. Από τους ”Γκρίζους Λύκους” της μουσουλμανικής μειονότητας
ως το ”τουρκικό” (κατά δήλωσή του) κόμμα DEB (ΚΙΕΦ ελληνιστί,
Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας, υποψήφιο στις προσεχείς
εκλογές).
Κι απ’ το υπονομευτικό για τα εθνικά μας συμφέροντα Τουρκικό
Προξενείο Κομοτηνής έως τον Έλληνα εκλεκτό της ”κυβέρνησης
των αρίστων” Ιωάννη Κτιστάκη (εκπρόσωπο της χώρας μας στο
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του
Στρασβούργου).
Αναφέρομαι στον ”πεφωτισμένο” καθηγητή Νομικής του
Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης όχι τυχαία, γιατί ο ίδιος –
ξεχνώντας ότι η αριστεία του έχει νόημα όταν εξυπηρετεί τα
συμφέροντα της πατρίδας – στράφηκε κατά της τελεσίδικης
απόφασης του Αρείου Πάγου (ο οποίος δεν έκανε δεκτό το αίτημα
μειονοτικών συλλόγων για χρήση του όρου ”τουρκικός/ή” αντί
”μουσουλμανικός”) υποστηρίζοντας σε διαδικτυακό πάνελ τη θέση
των τουρκόφρονων Ξάνθης, κάτι που ισοδυναμεί με έμμεση
αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας στην Ελλάδα.
Για να επανέλθω όμως στο θέμα των κεντροδυτικών Βαλκανίων με
αφορμή την αναζωπύρωση των αλυτρωτικών
οραμάτων εθνικιστών στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Κόσοβο, τη
Σερβία και την Βόρεια Μακεδονία, όπως διαφαίνεται στον
ορίζοντα θα γίνει πραγματικότητα το όνειρο του Τούρκου
Προέδρου για δημιουργία ισλαμικού τόξου που θα απλώνει τα
δίχτυα του από την Αλβανία μέχρι την Βορειοανατολική ακριτική
Περιφέρεια της χώρας μας.
Θα γίνει πραγματικότητα το τόξο των ”μουσουλμάνων αδελφών
της Βαλκανικής” (εισοδισμός [παρείσφρηση] των σουνιτών
Αδελφών Μουσουλμάνων σ’ αυτήν), οι οποίοι – με βάση τα
γεωπολιτικά σχέδια του Ερντογάν – είχαν επιστρατευτεί απ’ το ’19
για την εκπαίδευση των Ενόπλων Δυνάμεων της Αλβανίας και των
Σκοπίων…
Και επειδή η τακτική του Ταγίπ ”μια στο καρφί και μια στο
πέταλο” έχει αποδειχθεί αλάνθαστη στο πρόσφατο παρελθόν (από
την μια συνομιλητής με την Ελλάδα στους κύκλους των ΜΟΕ και
τους γύρους των διερευνητικών κι από την άλλη ”γκριζάρισμα” των
νησιών της και navtex ή anti–navtex διεκδίκησης των κεκτημένων
της στο Αιγαίο), ο Τούρκος ”σουλτάνος” δηλώνει φιλειρηνιστής
και… Ευρωπαϊστής την ίδια στιγμή που επιχειρεί παραβίαση των
συνόρων μας με τον μεταναστευτικό του στρατό και στηρίζει τον
αλυτρωτισμό των Τσάμηδων για ”κατοχή Αλβανικών εδαφών από
την… ”γενοκτόνο” Ελλάδα”…
Τα δεδομένα αυτά σκιαγραφούν ανεπιφύλακτα την αναζωπύρωση
του εθνικισμού στα Βαλκάνια με… χορηγό την Τουρκία. Έτσι
διαμορφώνεται μια κατάσταση εκρηκτική (που θα επιβαρυνθεί
περαιτέρω με την αναμενόμενη επικράτηση του εθνικιστικού
VMRO, όπου όλοι είναι εναντίον όλων.
Στην Μιτρόβιτσα (την αυτόνομη βόρεια επαρχία του
Κοσσυφοπεδίου) οι συγκρούσεις των Σέρβων με την αστυνομία
είναι καθημερινές. Στη γειτονιά τους ο Ράμα ονειρεύεται την
Μεγάλη Αλβανία με ενσωμάτωση του Κοσσυφοπεδίου και των
περιοχών της Βαλκανικής όπου κατοικούν αλβανόφωνοι
(Μαυροβούνιο, Νότια Σερβία, Βόρεια Μακεδονία).
Οι Σέρβοι της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, πάλι, ζητούν την προσάρτησή
τους με τη Σερβία. Το ίδιο επιθυμούν και οι Σέρβοι της Κράινα
στην Κροατία, ενώ οι Βούλγαροι – ανατολικά – αρνούνται
πεισματικά να αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως ”Βόρεια Μακεδονία”
ελπίζοντας στην αποσταθεροποίησή τους.
Συνελόντι ειπείν, όλα δείχνουν ότι η πυριτιδαποθήκη της
Ευρώπης είναι έτοιμη να εκραγεί με αίτημα την αποκατάσταση
αδικιών σε βάρος των μειονοτικών πληθυσμών οι οποίοι
προέκυψαν απ’ τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της
δεκαετίας του ’90.
Κι αυτό πρέπει να σημάνει συναγερμό στα υπουργεία
Εξωτερικών και Άμυνας, γιατί προοιωνίζεται καταστάσεις αλλαγής
συνόρων δια της αναθεώρησης Συνθηκών. Το πάντρεμα του
Εθνικισμού με τον μεγαλοϊδεατισμό είναι επικίνδυνος
συνδυασμός ο οποίος πρέπει να αποδοκιμαστεί με υπεύθυνες
κυβερνητικές παρεμβάσεις.
Η Ελλάδα ως σταθεροποιητική δύναμη των Βαλκανίων, όπως
επαίρεται ο Νίκος Δένδιας, επωμίζεται μεγάλη ευθύνη και ίσως
κληθεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά στα σύνορά της την
τελευταία στιγμή, χωρίς τη στήριξη της Ευρώπης που είναι απούσα
και πάλι.
Απούσα εν μέσω θυελλωδών ανέμων στα Βαλκάνια και με την
Τουρκία να καιροφυλακτεί προκειμένου να προωθήσει τα σχέδιά
της για ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου και αναγνώριση
”τουρκικής” μειονότητας στη Θράκη, ώστε να ανοίξει ο δρόμος
αργότερα για την αυτονομία και ανεξαρτησία της…