Από το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, στα διπλωματικά ατοπήματα

Από το Δόγμα Εναιαίου Αμυντικού Χώρου, στα διπλωματικά ατοπήματα

Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου  , Ιστορικού- Διεθνολόγου *

 Ούτε στα πλαίσια της διπλωματικής αβρότητας δεν μιλάς με τον Κατοχικό, ακόμα και για να πεις τα αυτονόητα…

Υπάρχουν τόσο τα αρμόδια όργανα και στελέχη του Κράτους σου που είναι επιφορτισμένα για τις συγκεκριμένες συνομιλίες όσο και τα διεθνή όργανα και στελέχη που αναλαμβάνουν το ρόλο του διαπραγματευτή…

Και επειδή ενδεχομένως να ειπωθεί από κάποιους, ότι και σε καιρό ένοπλης σύγκρουσης υφίσταται διαπραγμάτευση ανάμεσα στις εμπλεκόμενες πλευρές, απλά στην προκειμένη περίπτωση ούτε πόλεμο εχουμε, ούτε αναγνωρισμένη πολιτειακή οντότητα για να συνομιλεί ο ηγέτης μίας Πολιτείας, τονίζω έστω και για τα αυτονόητα, με τον “ηγέτη” ενός κατεχόμενου, γεωγραφικού τμήματος, το οποίο ούτε τα χαρακτηριστικά του de facto κράτους δεν απολαμβάνει….

Μήπως ο κ. Πρωθυπουργός να ξαναδεί τους συμβούλους του;;;… Στην παρούσα φάση δεν χωράνε ατοπήματα που αφενός μόνο λανθασμένα μηνύματα προβάλλονται προς πάσα κατεύθυνση αφετέρου εμμέσως πλην σαφώς υπονομεύονται οι δυναμικοί, διπλωματικοί χειρισμοί από το Φεβρουάριο του 2019 και μετά…

Και αν η Ελληνική Πολιτεία θέλει να κάνει κάτι δυναμικό στην παρούσα φάση για την Κύπρο, να επαναφέρει το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα που έχει εγκαταλειφθεί…

Ένας από τους Α/ΓΕΕΘΑ που άφησε το στίγμα του και την παρακαταθήκη του στις ΕΔ και ως εκ τούτου στο Ελληνικό Κράτος, ο Ναύαρχος, κ. Χρήστος Λυμπέρης, εμπνευστής του ενιαίου αμυντικού χώρου με την Κύπρο και με τη συνεργασία των Πτεράρχου Νικολάου Κουρή και του Στρατηγού Νικολάου Βορβολάκου έχτισαν την ενιαία στρατιωτική άμυνα, αναγνωρίζοντας και μόνο στη βάση αυτή το ενιαίο “εδαφικό”, δηλαδή γεωγραφικό χώρο Ελλάδας και Κύπρου…

Δυστυχώς, οι πολιτικές Κυβερνήσεις των χρόνων που ακολούθησαν, εγκατέλειψαν το “βραχιόλι” αυτό, που αν “το φορούσαν και το επιδείκνυαν” σε κάθε συνομιλία με την Τουρκία και το φερέφωνό της, απλά σήμερα η γειτονική χώρα δεν θα είχε φωνή….

Οι στόχοι του Δόγματος, κατά τον Ναύαρχο κ. Χρήστο Λυμπέρη, ήταν:

«Το Δόγμα στοχεύει στην προαγωγή λειτουργικής ενότητας των αμυντικών προσπαθειών δύο ανεξαρτήτων κρατών, Ελλάδας και Κύπρου, εντός μιας περιοχής αμοιβαίου ενδιαφέροντος και με καθαρά αμυντικό προσανατολισμό. Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι ότι αναγνωρίζει την Τουρκία ως κοινή στρατιωτική απειλή, γίνεται σεβαστή η διεθνής οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενισχύεται το τοπικό αμυντικό δυναμικό, δεσμεύεται η Ελλάδα για παροχή στρατιωτικής βοήθειας προς την Κύπρο σε περίπτωση επίθεσης και ενισχύεται η ελληνική αεροναυτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο. (…)»

Το Δόγμα τόνωσε το ηθικό των Ελληνοκυπρίων, αύξησε το αμυντικό δυναμικό της Κύπρου, αναβάθμισε την επιχειρησιακή σχεδίαση και εκπαίδευση, ανέτρεψε την ψυχολογία της ομηρίας των Ελληνοκυπρίων στις τουρκικές διαθέσεις,δεν αντιστρατεύεται αμυντικούς στόχους του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι σύμφωνο με τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ, έγινε αποδεκτό από ευρεία πλειοψηφία της κοινής γνώμης Ελλάδας και Κύπρου και μπορεί να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα π.χ. σε πιθανή αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου.

Ήρθε έτσι πιο έντονα στην επιφάνεια η σύζευξη του Αιγαίου με την Κύπρο. Η Κύπρος, στρατιωτικά και στρατηγικά, λειτουργεί ως προγεφύρωμα της ασφάλειας της Ελλάδας.

Το Δόγμα εξυπηρετεί τον ελληνικό στρατηγικό στόχο της παρουσίας μας στην Ανατολική Μεσόγειο. Πως μπορούμε να αγνοήσουμε ότι στην Κύπρο διαβιεί το 10% του Ελληνισμού;”

*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, ερευνήτρια της ίδιας Σχολής, Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου και μέλος και ερευνήτρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.).