Οι Αραβικές Εξεγέρσεις: Τα αίτια, η έκβαση και οι συνέπειές στους στην περιφερειακή σταθερότητα 10 χρόνια μετά

ΤΟΥ ΥΠΟΠΤΕΡΑΡΧΟΥ (ΜΑ) Ε.Α. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Μ. ΠΕΤΡΙΔΗ, ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΥ ΑΕΡΟΝΑΥΠΗΓΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ, ΜΕΛΟΣ ΕΛΙΣΜΕ

1. Πρέπει να το παραδεχτούμε ότι εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες είμαστε πολύ ευκολόπιστοι κυρίως στα λόγια των ξένων παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές αυτά δεν συμβαδίζουν με τα έργα τους. Και αυτό ως ένα σημείο μας έχει οδηγήσει στην εκούσια απώλεια της αυτοπεποίθησής μας για την οποία πρόσφατα μίλησε στην Θεσσαλονίκη ο Πρωθυπουργός.

2. Θα πρέπει όμως κάποτε να καταλάβουμε ότι τις οποιεσδήποτε κινήσεις μας πρέπει να κατευθύνει ο ορθολογισμός με βάση τα πραγματικά στοιχεία που παίρνουμε από την στάση των Διεθνών Παραγόντων σε γεγονότα όχι μόνον της τελευταίας στιγμής, αλλά μιας πολύ ευρύτερης περιόδου, που όσο μεγαλύτερη είναι, τόσο καλύτερα και πιο αξιόπιστα είναι τα συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε.

3. Είναι τώρα αρκετός καιρός που η Τουρκική προκλητικότητα και ο αναθεωρητισμός έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Αντί λοιπόν να κοιτάξουμε πώς εμείς πρέπει να αντιδράσουμε ορθολογικά, είμαστε – με βάση το συναίσθημα – περισσότερο προσηλωμένοι στην αναμονή βοήθειας από το εξωτερικό πού όλο και περισσότερο καθυστερεί να εμφανισθεί σύμφωνα με τους δικούς μας ευσεβείς πόθους (WISHFUL THINKING). Αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά γιατί έχει άμεση σχέση με τις εκτιμήσεις που κάνουμε που όλο και συχνότερα αποδεικνύονται μη ρεαλιστικές. Και τούτο  γιατί απλούστατα δεν βασίζονται στον ορθολογισμό παρά μόνο στο συναίσθημα.

4. Θα δώσω εδώ μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της Ελληνικής τακτικής «του σκέπτεσθαι»  που συνεχώς μας οδηγεί σε συνεχείς απογοητεύσεις:

α) Οι συνεχείς σύνοδοι κορυφής της ΕΕ, μέσω των οποίων αναμέναμε και συνεχίζουμε να περιμένουμε την επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας για την κατάφορα προβατική και προκλητική συμπεριφορά της (Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος 2020 και τώρα Μάρτιος 2021), χωρίς να θέλουμε να κατανοήσουμε το πόσο δύσκολο είναι αυτό που ζητάμε.

β) Τα αποτελέσματα των εκλογών στις ΗΠΑ, όπου ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης θέλει να πιστεύει ότι η αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο θα έχει πολύ ευεργετική επίδραση στα συμφέροντά μας, σύμφωνα με το πλείστον των ΜΜΕ.

γ) Η επιβολή κυρώσεων από τις ΗΠΑ στην Τουρκία, επειδή παρά τις Αμερικανικές παραινέσεις αποφάσισε την απόκτηση του Ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400, που και αυτή ήλθε μετά από παρέλευση ικανού χρόνου, ενώ η Αμερικανική νομοθεσία τις προβλέπει άμεσα σε περιπτώσεις όπου ευθέως βλάπτονται τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι οι κυρώσεις αυτές αποτελούν και την λυδία λίθο για την σωτηρία μας από τον Τουρκικό αναθεωρητισμό και ότι θα ανοίξουν τον δρόμο για επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία και από την ΕΕ.

5. Για να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, πρέπει να καταλάβουμε ότι το όλο θέμα εκτός από γεωπολιτικό έχει κυρίως οικονομικό χαρακτήρα και ως εκ τούτου κανείς από τους ξένους ηγέτες δεν πρόκειται να εναντιωθεί στα οικονομικά συμφέροντα της χώρας του για χάρη της Ελλάδας. Και εξηγώ ευθύς αμέσως γιατί:

α) Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι σταθερή και συνεπής τα τελευταία 70 χρόνια από την δημιουργία του ΝΑΤΟ μέχρι σήμερα και αποσκοπεί στον όσο το δυνατόν μεγαλύτερο περιορισμό της Ρωσίας, λόγος για τον οποίο η Τουρκία είναι σημαντική στους Σύμμαχος και ανάχωμα στον επεκτατισμό της Ρωσίας στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Την τελευταία μάλιστα δεκαετία οι ΗΠΑ συνειδητοποίησαν ότι έχουν και άλλο ένα σοβαρό μέτωπο ν’ αντιμετωπίσουν, την Κίνα όπου φαίνεται να ρίχνουν όλο και μεγαλύτερο βάρος. Επομένως οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να μην χάσουν την Τουρκία και θα εξασκήσουν όλη τους την επιρροή ώστε να μην την οδηγήσουν στην αγκαλιά της Ρωσίας. Ιδιαίτερα τώρα που έχει ήδη αρχίσει να αλληθωρίζει προς την Μόσχα με την απόκτηση των S-400 και τις ανακοινώσεις της ότι μπορεί να αποκτήσει και Ρωσικά μαχητικά Α/Φ μετά την αναστολή παραλαβής των Α/Φ F-35 από τις ΗΠΑ που λήφθηκε σαν πρώτο μέτρο κυρώσεων για την απόκτηση των S-400. Ήλθε μάλιστα η ώρα η Τουρκία να συνειδητοποιήσει και την δεύτερη δέσμη οικονομικών κυρώσεων των ΗΠΑ που θα πλήξει καίρια την Αμυντική της Βιομηχανία, όχι μόνον ως προς την αυτάρκειά της αλλά και τις εξαγωγές της αφού το πλείστον της βασίζεται σε Αμερικανική Τεχνολογία που θα σταματήσει να παρέχεται για τις μελλοντικές συμβάσεις. Οι ΗΠΑ δε έχουν δείξει από την εποχή κράτησης του Αμερικανού πάστορα στις τουρκικές φυλακές, ότι έχουν την δυνατότητα να καταστρέψουν την εύθραυστη οικονομία της εντός εβδομάδας, όπως είχε διαμηνύσει ο Πρόεδρος Τραμπ, που έτσι επέτυχε και την απελευθέρωσή του. Και ο τούρκος Πρόεδρος μπορεί μεν να είναι υπέρμετρα φιλόδοξος αλλά δεν είναι αφελής και δεν θα αποτολμήσει  ένα τέτοιο βήμα προς την Μόσχα, γιατί κινδυνεύει με αφανισμό και αυτός και η χώρα του. Είναι όμως βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να παίξει το παιγνίδι του ανατολίτικου παζαριού που τόσο καλά γνωρίζει, ώστε να αποκτήσει όσο περισσότερα ανταλλάγματα μπορεί για τον κατευνασμό των νεοοθωμανικών του φιλοδοξιών. Και τα ανταλλάγματα αυτά να είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα είναι προς το συμφέρον μας ανεξάρτητα του ότι την θέση του Τραμπ θα πάρει σύντομα ο Πρόεδρος Μπάιντεν!

β) Η ΕΕ από την άλλη πλευρά έδειξε πως δεν είναι διατεθειμένη να συναινέσει σε σοβαρές κυρώσεις προς την Τουρκία για τον απλούστατο λόγο ότι αφ’ ενός μεν έχουν τεράστιες συναλλαγές μαζί της που βεβαίως δεν θέλουν να τις χάσουν [1] αφετέρου δε, μεγάλος αριθμός Ευρωπαϊκών Τραπεζών είναι πολύ σοβαρά εκτεθειμένος στο χρέος της Τουρκίας [2] όπως πολύ τεκμηριωμένα εξηγεί στην ανάλυσή του o Καθηγητής Νότης Μαριάς σε άρθρο του της 15.12.2020 [3], που αξίζει κάθε αναγνώστης να διαβάσει, για να καταλάβει ότι κανείς από τούς εταίρους μας στην ΕΕ δεν επιθυμεί να αυτοχειριασθεί χάριν της Ελλάδας. Εκεί μάλιστα θα του λυθούν και οι οποιεσδήποτε απορίες για την αλλαγή της σκληρής στάσης της Γαλλίας έναντι της Τουρκίας, που παρά την απαράδεκτη ρητορική της κατά του Προέδρου Μακρόν, αυτός προτίμησε να μαλακώσει αισθητά την στάση του, αντιλαμβανόμενος ότι το διακύβευμα των φρεγατών BELHARRA ύψους 3.5 δις Ευρώ για την Ελλάδα, είναι πολύ μικρό μπροστά στην έκθεση των Γαλλικών Τραπεζών στην τουρκική οικονομία ύψους 29 δις Ευρώ.

6. Επομένως το όλο πρόβλημα είναι καθαρά ζήτημα ζωτικών συμφερόντων καθενός από εκείνους στους οποίους προσβλέπουμε σε βοήθεια και με βάση αυτό το μοτίβο πρέπει και εμείς να αντιδράσουμε, αφού σαν καλοί μαθητές κάναμε όλα τα καθήκοντά μας όπως μας συμβούλεψαν οι Σύμμαχοι και Φίλοι μας, αλλά παρόλα ταύτα δεν βλέπουμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Εδώ είναι λοιπόν και το διακύβευμα.

«Κάτι λοιπόν δεν πρέπει να έχουμε κάνει σωστά, ή κάτι πρέπει να παραλείψαμε να το κάνουμε στον χρόνο που έπρεπε και έτσι οι Σύμμαχοι και Φίλοι μας δεν μας παίρνουν στα σοβαρά, θεωρώντας ότι κάποτε θα ωριμάσουμε και θα καταλάβουμε τι μπορούμε να περιμένουμε απ’ αυτούς και τί όχι. Επομένως εσκεμμένα τραινάρουν το ζήτημα από την μια σύνοδο στην άλλη κερδίζοντας χρόνο, γιατί απλά τους έχουμε δώσει την εντύπωση ότι μπορούμε και άλλο να περιμένουμε».

7. Σαν συνειδητοποιημένοι πολίτες, παρακολουθώντας την επικαιρότητα από ένα πλατύ φάσμα ΜΜΕ προσκείμενων και αντιπολιτευόμενων στην Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά και έγκριτων ΜΜΕ του εξωτερικού, παρατηρούμε τις εξής αστοχίες μας που όσο γρηγορότερα τις παραδεχτούμε και αποφασίσουμε να τις θεραπεύσουμε τόσο το καλύτερο για την χώρα μας:

α). Ενώ πολύ σωστά αποφασίσαμε να προμηθευτούμε Α/Φ RAFALE από την Γαλλία μαζί με τα όπλα τους και την Εν Συνεχεία Υποστήριξή τους όπως και εκείνην των Α/Φ Μ-2000/-5 και προχωρούσαμε για Στρατηγική Συμφωνία με την Γαλλία για εξασφάλιση των φρεγατών BELHARRA με ενδιάμεση λύση των φρεγατών FREMM (που είχαν αμφότερες αξιολογηθεί επιτυχώς από το ΠΝ ως η βέλτιστη λύση) ανακρούσαμε πρύμναν, ακούγοντας τους Αμερικανούς που αφ’ ενός μεν αρνούνται να μας παραδώσουν τα καταδρομικά ARLEIGH-BURKE που επανειλημμένα τους ζητήσαμε, αφ’ ετέρου δε αποφάσισαν για το δικό τους Ναυτικό να προμηθευτούν την Ιταλική έκδοση των φρεγατών FREMM. Οποίος εμπαιγμός! Εδώ όμως θα πρέπει να σκεφθούμε ότι έτσι αδυνατίσαμε και την στάση της Γαλλίας για τα συμφέροντά μας, γιατί μια Στρατηγική Συμφωνία με την Γαλλία πέραν των πλοίων ενδιάμεσης και μόνιμης λύσης, που θα  συνοδευόταν με τα όπλα τους και την Εν Συνεχεία Υποστήριξή τους θα μπορούσε να έχει εκ των πραγμάτων πολύ εκτενέστερο οικονομικό αντίκρισμα, αν σε αυτή περιλαμβάνονταν και η αξία των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά που πρόσφατα αποτιμήθηκαν στα 15 δις Ευρώ κατά τον πρόσφατο πλειοδοτικό διαγωνισμό [4], και μία σειρά διευκολύνσεων για τον Γαλλικό Στόλο σε νησιά του Ν.Α Αιγαίου (ανάλογη με εκείνην της Σούδας για τις ΗΠΑ) που σε σύνολο δίνει ένα αρκετά ανάλογο ή και μεγαλύτερο ισοδύναμο από εκείνο της έκθεσης των Γαλλικών τραπεζών στο τουρκικό χρέος. Έτσι εκτιμούμε ότι η θέση της Γαλλίας θα ήταν πολύ θετικότερη στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου και μολονότι δεν θα μπορούσε να αλλάξει το τελικό αποτέλεσμα, θα είχαμε τουλάχιστον εξασφαλίσει τα νώτα μας με επιπρόσθετη αξιόλογη σκληρά ισχύ και συνεπακόλουθα αποτρεπτική ικανότητα έναντι της Τουρκίας δίνοντας προς τα έξω διπλό μήνυμα:

(1). Προς μεν την Τουρκία ότι έχουμε την βούληση να σχηματίσουμε και άλλες Συμμαχίες πλην του ΝΑΤΟ που δεν μας υποστηρίζει έναντι της γείτονος, όπως ήδη προχωρήσαμε σε ελαφρότερη μορφή με το Ισραήλ, την Κύπρο την Αίγυπτο και τα ΗΑΕ, εφαρμόζοντας πιστά το δόγμα CI VIS PACEM PARA BELLUM [5] , γνωρίζοντας ότι οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας θα καθυστερήσουν σκόπιμα τις όποιες αποφάσεις τους για την προστασία των δικών τους συμφερόντων.

(2). Προς δε τους Αμερικανούς, ότι αν δεν επιθυμούν να μας παράσχουν τα όπλα που θέλουμε, μπορούμε να προμηθευτούμε αντίστοιχα και από αλλού, ώστε να μας λογαριάζουν περισσότερο όταν ζητάμε κάτι που πιστεύουμε ότι διαθέτουν και μπορεί να μας βοηθήσει.

β ). Επέκταση των χωρικών μας υδάτων σε πρώτη φάση στα 10 ναυτικά μίλια ώστε να εναρμονίζεται απόλυτα με τον εθνικό εναέριο χώρο μας όπως έχουμε συμφωνήσει στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ [6], ώστε να έχουμε το δίκιο με το μέρος μας όταν παρουσιάζουμε στο ΝΑΤΟ τις Τουρκικές παραβιάσεις και να μη βρισκόμαστε στην δυσάρεστη θέση να ακούμε ότι η Συμμαχία αναγνωρίζει εθνικό εναέριο χώρο ίσο με την έκταση των χωρικών μας υδάτων που είναι στα 6 μίλια.  Αυτό είναι ένα μονομερές μας δικαίωμα σύμφωνα με την Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) [7] που το έχουν εξασκήσει ήδη όλες οι Χώρες που συνυπέγραψαν την Σύμβαση εκτός από εμάς. Επομένως δεν θα πρέπει να φοβόμαστε το CASUS BELLI της Τουρκίας, όταν εξασκούμε ένα νόμιμο δικαίωμά μας όπως άλλες 156 Χώρες και μάλιστα την στιγμή που οι Εταίροι και Σύμμαχοί μας αδιαφορούν για τις δικαιολογημένες αιτιάσεις μας από την παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας. Αφού λοιπόν αυτοί αδιαφορούν και δεν δίνουν την σημασία που πρέπει στις εκκλήσεις μας, θέλοντας να μας οδηγήσουν σε μια εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση με την Τουρκία για να έχουν την ησυχία τους και να προασπίσουν τα δικά τους συμφέροντα, εμείς πρέπει να προασπίσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα ενισχύοντας όσο είναι δυνατόν τις ΕΔ μας και πράττοντας σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, πράγματα δηλαδή για τα οποία κανείς δεν μπορεί να μας κατηγορήσει. Μια όμως τέτοια κίνηση θα έδινε και άλλο ένα ηχηρό μήνυμα προς την Τουρκία, ότι δηλαδή καλόν είναι να σταματήσει τις προκλήσεις γιατί αν τις συνεχίσει, διατηρούμε το δικαίωμα να της δημιουργήσουμε την ασφυξία που με τίποτε δεν θέλει, με την επέκταση των χωρικών μας υδάτων και του εναερίου χώρου μας στα 12 μίλια. Αυτός είναι και ο λόγος που για να έχει νόημα ένα τέτοιο μήνυμα, πρέπει να έχουμε εξασφαλίσει ικανή σκληρά ισχύ, που μόνον η Γαλλία αυτή την στιγμή μπορεί να μας προσφέρει. Και καλόν είναι να ξανασκεφτούμε το όλο ζήτημα γιατί η διεθνής κατάσταση είναι εξαιρετικά ρευστή και σώφρων τακτική θα ήταν να είχαμε ήδη καταλήξει σε μια Στρατηγική Συμφωνία με ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής, τώρα που η Γαλλία ενδιαφέρεται για τους δικούς της λόγους γι’ αυτό. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι το τώρα έχει σημασία γιατί, η ρευστότητα της γεωπολιτικής κατάστασης είναι τεράστια, αλλά ωστόσο οι διμερείς συμφωνίες τηρούνται πολύ ευκολότερα από τις πολυμερείς (Βλέπε ΝΑΤΟ & ΕΕ).

γ ). Επίσπευση της οριοθέτησης ΑΟΖ με την Κύπρο που θα έπρεπε κανονικά εδώ και χρόνια και πριν το Τουρκολυβικό Μνημόνιο, να είχε προηγηθεί εκείνης με την Αίγυπτο, γιατί τώρα μεν καλώς έχει η κατάσταση με τον Πρόεδρο Σίσι, αλλά μελλοντικά τίποτε δεν είναι δεδομένο, αν π.χ. η Μουσουλμανική Αδελφότητα επικρατήσει ξανά στην Αίγυπτο. Και τούτο διότι παρατηρούμε συνεχώς τις πειρατικές και εξόφθαλμες προτάσεις της Άγκυρας καταφανούς καταπάτησης του Διεθνούς Δικαίου, όταν μετά το Τουρκολυβικό μνημόνιο, προσπαθεί να δημιουργήσει αντίστοιχα οιωνεί τετελεσμένα, προκειμένου να ενισχύσει τις έωλες απαιτήσεις της, προσφέροντας σε Αίγυπτο και Ισραήλ διαδοχικά την οριοθέτηση ΑΟΖ, με το επιχείρημα ότι έτσι κερδίζουν πολύ περισσότερο θαλάσσιο χώρο από ότι μέχρι σήμερα έχουν συμφωνήσει με την Κύπρο, όπως πολύ παραστατικά μας παρουσίασε ο Αν. Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου & Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Άγγελος Συρίγος στο ΕΛΙΣΜΕ πρόσφατα [8].

δ ).  Απόφαση χρησιμοποίησης του δικαιώματος αρνησικυρίας (VETO) στις επόμενες συνόδους κορυφής της ΕΕ χωρίς φοβικά σύνδρομα. Είδαμε πρόσφατα στην σύνοδο του Νοεμβρίου 2020, πως το VETO της Πολωνίας και Ουγγαρίας είχαν εξαιρετικά ευεργετικά αποτελέσματα για τις δύο αυτές χώρες που ενώ συστηματικά καταπατούν τις ελευθερίες των πολιτών τους και η ΕΕ ήθελε να τις τιμωρήσει με το να τους απαγορεύσει την εξασφάλιση πιστώσεων για τον κορωνοιό από το κοινό ταμείο, αυτές κατάφεραν να μην χάσουν τις πιστώσεις αυτές, προβάλλοντας με VETO στην ΕΕ για την μη έγκριση του συνολικού κονδυλίου και έτσι εξασφάλισαν το θέμα της καταπάτησης των δικαιωμάτων των πολιτών τους να εξετασθεί σε μεταγενέστερο χρόνο. Είναι βέβαιο ότι αν είχαμε επιμείνει με VETO μαζί με την Κύπρο στην σύνοδο του Οκτωβρίου για την μη επιβολή κυρώσεων στην Λευκορωσία του Λουκασένο, αν δεν εφαρμόζονταν κυρώσεις για την Τουρκία, θα είχαμε σίγουρα επιτύχει περισσότερα όπως έγινε και με την Πολωνία και Ουγγαρία πρόσφατα. Μόνο που πρέπει να αποκτήσουμε την ωριμότητα να θέτουμε VETO όταν υπάρχει σοβαρό διακύβευμα για τα δικά μας συμφέροντα, και όχι να κάνουμε τα καλά παιδιά στις συνόδους κορυφής για να μην μας κακοχαρακτηρίσουν, γιατί έτσι δεν μας λογαριάζουν ποτέ. Στην επόμενη σύνοδο λοιπόν του Μαρτίου 2021 θα πρέπει πολύ προσεκτικά να δούμε πώς θα χρησιμοποιήσουμε VETO μαζί με την Κύπρο και όσες άλλες χώρες μπορούμε να πείσουμε (π.χ. Γαλλία Αυστρία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο, Ολλανδία) για αυστηρότερες κυρώσεις στην Τουρκία, αν επιμείνουν για έγκριση ευνοϊκών ρυθμίσεων επί θεμάτων της Τελωνειακής Ένωσης της Τουρκίας με την ΕΕ [9], γιατί αυτός είναι ένας έμμεσος αλλά πολύ σθεναρός τρόπος χρηματοδότησης της εύθραυστης οικονομίας της όπως πολύ διεξοδικά έχει παρουσιάσει η δημοσιογράφος Κύρα Αδάμ σε πολλά πρόσφατα άρθρα της.

8.   Πολλές σημαντικές προσωπικότητες, γνώστες και αναλυτές της πολιτικό-στρατιωτικής κατάστασης στην περιοχή μας, αλλά και της διεθνούς γεωπολιτικής σκακιέρας, έχουν πολύ καθαρά διαμηνύσει σε όλους τους τόνους, ότι σε ενδεχόμενο επεισοδίου ή και πολέμου με την Τουρκία θα είμαστε μόνοι μας. Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε ότι πρέπει πρώτα απ’ όλα να βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, με τις οποίες πρέπει να εξασφαλίσουμε όσο ταχύτερα γίνεται την σκληρά και ήπια ισχύ μας, απ’ οπουδήποτε είναι δυνατόν την δεδομένη χρονική περίοδο, χωρίς αναστολές και φοβικά σύνδρομα, γιατί όλοι οι κατ’ όνομα Εταίροι και Σύμμαχοί μας, πρωτίστως ενδιαφέροντα για τα δικά τους συμφέροντα και πρακτικά αδιαφορούν για τα δικά μας, περιοριζόμενοι σε συνεχείς υποσχέσεις, αναβολές και ωραία λόγια, που δυστυχώς όμως κάθε φορά καταλαβαίνουμε εκ των υστέρων ότι δεν έχουν πραγματικό αντίκρισμα.

9. Βέβαια κάποιος μπορεί να πει ότι «ωραία μας τα λέτε, αλλά κατόπιν εορτής» και ως ένα σημείο μπορεί να έχει και δίκαιο. Όμως η ανάλυση και τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει ένας απλός πολίτης όπως ο υπογράφων, θα έπρεπε να είναι πρόδηλα εδώ και καιρό από τις Κυβερνητικές Υπηρεσίες που τόσα μέσα έχουν στη διάθεσή τους, αρκεί να γίνεται η μελέτη και η εκμετάλλευση των διαθεσίμων στοιχείων στην ώρα τους. Δεν θα διαφωνήσουμε επίσης στο γεγονός ότι η απραξία τουλάχιστον των τελευταίων ετών σε σοβαρά θέματα όπως τα Ελληνοτουρκικά, η ΕΕ, η Οικονομία και πρόσφατα ο κορωνοιός, έχουν δημιουργήσει ένα ολόκληρο βουνό απαιτήσεων για την σημερινή Κυβέρνηση που πρέπει να διαχειριστεί άμεσα και ταυτόχρονα, το οποίο ομολογουμένως δεν είναι καθόλου εύκολο εγχείρημα. Όμως η κοινοβουλευτική της δύναμη και η εμπιστοσύνη που συνεχίζει να απολαμβάνει από τους πολίτες, την υποχρεώνουν να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις που χρειάζονται στον ελάχιστο δυνατό χρόνο ΜΟΝΗ ΤΗΣ, αν θέλει να μείνει στην Ιστορία!

Υποπτέραρχος (ΜΑ) ε.α. Δημήτριος Μ. Πετρίδης (22ας ΣΜΑ, τάξη 1974)

Μηχανολόγος Μηχανικός Πανεπιστημίου Πατρών (1981)

Αεροναυπηγός Μηχανικός US NAVAL Postgraduate School (1986)

Εκπρόσωπος Ελλάδος στο Δ.Σ της NAMSA (νυν NSPA 2001-2004)

Aviation Programme Manager NATO Support & Procurement Agency (NSPA 2009-2017)

Μέλος Αεροπορικής Ακαδημίας Ελλάδος (ΑΑΚΕ), Επιστημονικού Συλλόγου Μηχανικών Αεροπορίας (ΕΣΜΑ), Συνδέσμου Αποφοίτων Σχολής Ικάρων (ΣΑΣΙ), Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ) & Κιβωτού Ολιστικής Παιδείας Ε.Δ

Μέλος ΔΣ Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Στρατιωτικών (ΠΟΣ)