Η Σέντα και ο Ιπτάμενος Ολλανδός
By Ana Zumani
Όπως η Σέντα στον «Ιπτάμενο Ολλανδό», έτσι είναι όλες οι γυναικείες ψυχές.
Πάνω στις πόρτες τους είναι ζωγραφισμένος ο «Ιπτάμενος Ολλανδός», δηλαδή μια οργανική και αναπόφευκτη ανάγκη της ρομαντικής τους ψυχής.
Στον μακρύ και σκούρο του παλτό τον βλέπουν τυλιγμένο, με τα αινιγματικά του μάτια – και τη μοίρα τού καταραμένου.
Ψάχνουν κάποιον που σε μόνιμη ανησυχία βρίσκεται και την γαλήνη του βρίσκει σε μια γυναίκα.
Πάνω στην άσπρη πόρτα της παιδικής τους κάμαρας βρίσκεται η εικόνα του, βρίσκεται πάνω στην ξύλινη πόρτα του σαλονιού τους με το χρυσό πόμολο, πάνω στην πόρτα της εξοχικής τους βίλας, πάνω στην σκοτεινή πόρτα της ζωής τους…
Ποτέ δεν ανοίγει η πόρτα, ποτέ δεν έρχεται ο Ιπτάμενος Ολλανδός.
Βεβαίως είναι κάποιος εκεί – κάθε πρωί – με σακουλιασμένες βαμβακερές πυτζάμες… βουτάει την οδοντόβουρτσα στην οδοντόπαστα «colgate», διαλέγει μια γραβάτα, κλείνει τα κουμπιά τού πουκαμίσου του… έτοιμος.
Η Σέντα κάθεται ακουμπισμένη στο λευκό μαξιλάρι και ακούει άρια:
«Για να με λυτρώσεις πρέπει να πεθάνεις για μένα…»
«Είμαι έτοιμη…»
«Πάλι δεν έχω σκόνη για το πλυντήριο, τέλειωσε και η χλωρίνη, Μαρίαααααααααα, χθές σε έστειλα για ψώνια, πάλι ξέχασες, δεν σε γέννησα για να σε ταΐζω μόνο»
Τρία κουτάλια καφέ στη μηχανή, ακόμη μισό, έτοιμος…
Η Σέντα ακούει…
«Καταδικασμένος να περιπλανιέμαι αιώνια…» … Μετά φεύγει, πηγαίνει στο γραφείο, οδός Σ. 27, πρώτος όροφος όπου μένει ως τις 4.