Π. Παυλόπουλος: Πλήττει ευθέως την Διεθνή Νομιμότητα η άρνηση των Γερμανών για τις νόμιμες αξιώσεις της Ελλάδας

Πλήττει ευθέως την Διεθνή Νομιμότητα η άρνηση των Γερμανών για τις νόμιμες αξιώσεις της Ελλάδας, αποδεικνύει ο Παυλόπουλος:  Το κατοχικό δάνειο και η ναζιστική θηριωδία

Ο τέωςΠρόεδροςτηςΔημοκρατίας, ΑκαδημαϊκόςκαιΕπίτιμοςΚαθηγητήςτηςΝομικήςΣχολήςτουΕΚΠΑκ. ΠροκόπιοςΠαυλόπουλος. ΦωτογραφίααπότοΓραφείοτου

ΟτέωςΠρόεδροςτηςΔημοκρατίας, ΑκαδημαϊκόςκαιΕπίτιμοςΚαθηγητήςτηςΝομικήςΣχολήςτουΕΚΠΑκ. ΠροκόπιοςΠαυλόπουλοςσυμμετείχεστηνΗμερίδα, πουοργάνωσανστηνΑθήνατοΥπουργείοΕξωτερικώντηςΔημοκρατίαςτηςΠολωνίαςκαιοΕυρωπαϊκόςΟργανισμόςΔημοσίουΔικαίου, μεθέμα: «ΗΔικαιοσύνημετάτηνσύγκρουση: Άνοιγματωννομικώνοδών».

Στηνομιλίατου, γιατην«αρνητικήστάσητηςΟμοσπονδιακήςΔημοκρατίαςτηςΓερμανίαςαναφορικάμετιςνόμιμεςαξιώσειςτηςΕλλάδαςγιατοκατοχικόδάνειοκαιγιαταθύματακαιτιςυλικέςκαταστροφέςτηςναζιστικήςθηριωδίας, ηοποίαπλήττειευθέωςτηνΔιεθνήκαιτηνΕυρωπαϊκήΝομιμότητα», οκ. ΠροκόπιοςΠαυλόπουλοςεπισήμανε, μεταξύάλλων, καιταεξής:

«Ξεκινώτονίζοντας, γιαπολλοστήφορά, ότιείναιηίδιαηέννοιατηςΔιεθνούςκαιτηςΕυρωπαϊκήςΝομιμότητας–μακριάαπόκάθελογικήαντεκδίκησης, πουείναιπαντελώςξένησ’εμάς, τουςΈλληνες–ηοποίαθεμελιώνει, στοακέραιο, τιςαξιώσειςτηςΕλλάδαςωςπροςτοκατοχικόδάνειοκαιτιςενγένειαποζημιώσειςγιαταθύματακαιτιςυλικέςκαταστροφέςτηςναζιστικήςθηριωδίας.ΚαιτούτοδιότιηΔικαιοσύνητηςΙστορίας, προκειμένουτομήνυμα«Δενξεχνάμε, Ποτέξανά» νακαταστείπράξη, απαιτείαπότουςθύτεςναολοκληρώσουντην«συγγνώμη»τουςαποδίδονταςκαιστηνΕλλάδααυτόπουδικαιωματικώςτηςανήκει.

ΠράγμαπουσημαίνειπωςανηΟμοσπονδιακήΔημοκρατίατηςΓερμανίαςεννοείκαιαναγνωρίζει, στοακέραιο, τιςευθύνεςτηςγιατοναζιστικόπαρελθόντηςοφείλει, αμέσως, ναπράξειέναντιτηςΕλλάδαςεκείνο, τοοποίοεπιβάλλειτόσονηΙστορικήδιαδρομήτηςΕυρωπαϊκήςΈνωσηςκαιοκοινόςμαςΕυρωπαϊκόςΠολιτισμός, ιδίωςδεοκοινόςμαςΕυρωπαϊκόςΝομικόςΠολιτισμός.

• Καιεπ’αυτούυπενθυμίζωτιςβασικέςμαςθέσεις –πουείναικαιΕθνικέςμαςΘέσεις, αφότουσυντελέσθηκανταεγκλήματατηςναζιστικήςθηριωδίαςκατάτηςΕλλάδαςκαιτουΕλληνικούΛαού– ωςπροςτιςωςάνωαξιώσειςμας.Διευκρινίζεται, ευθύςεξαρχής, ότιέχουμενακάνουμεμεδύοεντελώςδιαφορετικά, απόνομικήάποψη, θέματα. Ήτοι:

Ι.Πρώτον, μετοκατοχικόδάνειοπροςτηνΓερμανία, τοοποίοσυνήφθηυποχρεωτικώς–ορθότεραμεκαταναγκαστικόκαιεκβιαστικότρόπο– μεταξύτηςκατοχικήςΕλληνικήςκυβέρνησηςκαιτηςΓερμανίας, προςσυντήρησητωνστρατευμάτωνκατοχής.Εδώπρόκειται, λοιπόν, απόνομικήσκοπιάγιαενοχήεκσυμβάσεως.Άρα, ηαντίστοιχηεκτηςσυμβάσεωςαπαίτησητηςΕλλάδαςείναιενδοσυμβατικής –καιόχιαδικοπρακτικής– προέλευσης.

Α. Σεαυτήντηναπαίτησηπροστίθενταιποσά, ταοποίαπροκύπτουναπόσυναφείςπροςτηνδανειακήσύμβασηαιτίες, όπωςείναιιδίωςοιτόκοιυπερημερίαςλόγωμηέγκαιρηςεξόφλησης.

Β. Γιατηναπαίτησηαυτήδεντίθεταιούτεθέμαπαραγραφήςούτεθέμαπαραίτησης.Τίθεταιμόνοζήτημασυνολικούυπολογισμούτηςωςσήμερα.Αςσημειωθεί, ότιηΕλληνικήθέσηγίνεταινομικώςτόσοπερισσότεροισχυρή, όσονηαποπληρωμήτουδανείουείχεαρχίσειήδηαπότηνκατοχικήπερίοδο.

ΙΙ.Και,δεύτερον, μετιςαποζημιώσειςλόγωανθρώπινωνθυμάτωνκαιυλικώνκαταστροφώνστηνΕλλάδααπόταστρατεύματακατοχής.

Α.Επισημαίνεται, πριναπ’όλα, ότιτο 1946, στηνΔιάσκεψητωνΠαρισίων, είχεπροσδιορισθείένα–κατάπροσέγγιση– ποσότέτοιωναποζημιώσεωνπροςτηνΕλλάδαύψους 7,5 δισ. δολαρίων. Κυρίωςδεεπισημαίνεταιμ’έμφασηότιτο 1953, μετηνΣυμφωνίατουΛονδίνου, δεν«χαρίσθηκαν» στηνΓερμανίαοιοφειλέςτηςλόγωπολεμικώναποζημιώσεων, όπωςηγερμανικήπλευρά«τεχνηέντως» φαίνεταιναδιατείνεται.

1. ΗΣυμφωνίααυτήαπλώςέθεσε«σεαδράνεια» τιςοφειλέςτηςΓερμανίαςωςτηνυπογραφή, κατάτοΔιεθνέςΔίκαιο (ΔίκαιοτουΠολέμου), «ΣυμφώνουΕιρήνης» μεταξύτηςτελευταίαςκαιτωνΔυνάμεωνπουνίκησανστονΔεύτεροΠαγκόσμιοΠόλεμο. Πρόκειταινομικώςγιαέναείδος«αναβλητικήςαίρεσης» (lato sensu), σχετικάμετηνεξόφλησητωνυποχρεώσεωντηςΓερμανίας, επειδήτότεθεωρήθηκεότιαυτήδενδιέθετε–πρωτίστωςλόγωτηςδιαίρεσήςτηςσεΔυτικήκαιΑνατολική– τηνκατάτοΔιεθνέςΔίκαιοαπαιτούμενηπολιτειακήυπόστασηγιαανάληψηκαιεκπλήρωσησυναφώνυποχρεώσεων.
2. Τούτο–ήτοιηικανότητασύναψης«ΣυμφώνουΕιρήνης»- επήλθετο 1990. Όταν, μετάτηνεπανένωσητηςΓερμανίας, ητελευταίααπέκτησεενιαία, νομικώς, πολιτειακήυπόστασηκαικυριαρχία. Ειδικότερα, το 1990 υπογράφηκετολεγόμενο«Σύμφωνο 2 + 4» μεταξύτηςενωμένηςπλέονΓερμανίαςκαιΗΠΑ, ΕΣΣΔ, ΓαλλίαςκαιΑγγλίας.
3. Γίνεταιδεσήμερα, γενικώςκαιεπισήμως, δεκτό–de factoδετοέχειαποδεχθείκαιηΓερμανία, αφούστηνβάσηαυτήστηρίζειτηνενγένεικυριαρχίατης– ότιτοωςάνωΣύμφωνοεπέχειτηνθέσητου«ΣυμφώνουΕιρήνης» πουπροβλέπει, κατάτοΔιεθνέςΔίκαιο, ηπροαναφερόμενηΣυμφωνίατουΛονδίνουτου 1953. ΚαιτούτοδιότιμόνονέκτοτεηΓερμανίαμπορούσεναυπογράψειένατέτοιο«Σύμφωνο», δεδομένουότιμόνοτότε, κατάταπρολεχθέντα, απέκτησετηνενότητάτηςκαιτηνενιαίακυριαρχίατηςμετάτοΔεύτεροΠαγκόσμιοΠόλεμο.
4. Το«Σύμφωνο 2 + 4» καλύπτει, λόγωτηςνομικήςφύσηςτουαλλάκαιγενικότητάςτου, καιταμησυμβαλλόμεναπληνόμως«παθόντα» απότηνγερμανικήκατοχήΚράτη, όπωςηΕλλάδα. Είναιδηλαδήνομικόκείμενογενικήςεφαρμογής.

Β.ΗαπόΕλληνικήςπλευράςνομικήβάσητωναποζημιωτικώναπαιτήσεωνκατάτηςΓερμανίαςβρίσκεισταθερόέρεισμακυρίωςστιςδιατάξειςτουάρθρου 3 τηςΔ΄ΣύμβασηςτηςΧάγηςτου 1907, οιοποίεςκωδικοποίησανκαιτιςωςτότεδιατάξειςτουΔικαίουτουΠολέμου.

1. Κατάτιςδιατάξειςαυτές: «ΟεμπόλεμοςόστιςήθελεπαραβιάσειταςδιατάξειςτουΚανονισμούθαυποχρεούται, ανσυντρέχειλόγος, ειςαποζημίωσιν, θαείναιδευπεύθυνοςδιαπάσαςταςπράξειςταςδιαπραχθείσαςυπότωνπροσώπωντωνμετεχόντωντηςστρατιωτικήςτουδυνάμεως». Επέκεινα, οιδιατάξειςτωνάρθρων 46 και 47 του«ΚανονισμούΝόμωνκαιΕθίμωντουΠολέμουστηνξηρά», οοποίοςείναιπροσαρτημένοςστηνΔ΄ΣύμβασητηςΧάγηςτου 1907, καθιερώνουνκαιτιςδύοθεμελιώδειςαρχέςτουΔικαίουτουΠολέμου, ήτοιτιςαρχέςτηςπροστασίαςτουσεβασμούτουΑνθρώπουκαιτηςατομικήςιδιοκτησίας.
2. ΌλεςαυτέςτιςαρχέςεπικαιροποίησεηαπόφασητουΔιεθνούςΣτρατιωτικούΔικαστηρίουτηςΝυρεμβέργης, το 1946. Αυτόείχεαποδεχθεί, έναντιτηςΕλληνικήςΚυβέρνησης, επισήμως, το 1965, οτότεΚαγκελάριοςΛούντβιχΈρχαρτ. Οίδιοςδεείχεμιλήσειγιαεπανορθώσειςύψους 500 εκ. γερμανικώνμάρκων.

ΙΙΙ.Απόταόσαεκτέθηκανπροκύπτειότιοιωςάνωαξιώσειςμας, απότιςοποίεςουδέποτεκαικαθ’οιονδήποτετρόποέχουμεπαραιτηθεί, είναιπάντανομικώςενεργές–πράγμαπουσημαίνειότιδεντίθεταικανέναθέμαπαραγραφής– καιδικαστικώςεπιδιώξιμες.

Α.ΚαιοκοινόςμαςΕυρωπαϊκόςΝομικόςΠολιτισμός, ωςμέροςτουενγένεικοινούμαςΕυρωπαϊκούΠολιτισμούπουσυντίθεταιαπότιςδιατάξειςαλλάκαιαπότιςθεμελιώδειςαρχέςκαιτιςαξίεςτηςΕυρωπαϊκήςκαιτηςΔιεθνούςΝομιμότητας, επιβάλλειτηνσχετικήαπόφασηνατηνλάβειαρμόδιοδικαιοδοτικό Forum, μεβάσητοσύνολοτουεφαρμοζόμενου, ενπροκειμένω, ΔιεθνούςΔικαίου.

Ηθέσηαυτήείναι, κυριολεκτικώς, Εθνικήκαι, κατάσυνέπεια, αδιαπραγμάτευτη. Πολλώμάλλονόταντηνθέσηαυτήενισχύει, πλέον, καταλυτικώςηπρόσφατηγνωμοδότηση (2019) τηςΟμοσπονδιακήςΥπηρεσίαςΕμπειρογνωμόνωντουΓερμανικούΚοινοβουλίου (Bundestag). ΗοποίααφενόςαναγνωρίζειότιδεντίθεταιζήτημαπαραίτησηςήπαραγραφήςτωναξιώσεωνστηνΕλλάδα.

Και, αφετέρου, προτρέπει, «expressisverbis», τηνγερμανικήπλευράν’αποδεχθείτηνπροσφυγήΕλλάδαςκαιΓερμανίαςστοαρμόδιοΔιεθνέςΔικαστήριοτηςΧάγης.Καικατάτούτο, μόνοπροβληματισμόπροκαλείηαπό 18.10.2019 απόρριψητης, απότονΙούνιοτουίδιουέτους, πλήρωςτεκμηριωμένηςρηματικήςδιακοίνωσηςτηςΕλλάδας –αλλάκαιμεταγενέστερες, άμεσεςήέμμεσες, απορρίψεις–αναφορικάμετηνπροοπτικήπροσφυγήςσεαρμόδιοδικαιοδοτικό Forum, γιατηνοριστικήεπίλυσητηςσχετικήςδιαφοράςωςπροςτιςαξιώσειςτηςΕλλάδαςαναφορικάμετοκατοχικόδάνειοκαιτιςγερμανικέςαποζημιώσεις.

Β.ΗπροαναφερόμενηάρνησητηςΚυβέρνησηςτηςΟμοσπονδιακήςΔημοκρατίαςτηςΓερμανίαςμετον’αγνοείόλατακατάτ’ανωτέρω, πλήρωςτεκμηριωμένα, νομικάεπιχειρήματα, εμφανίζεταιπαντελώςαναιτιολόγητη, δοθέντοςότιέρχεταισεκραυγαλέααντίθεσηκαιπροςτηνΕυρωπαϊκήκαιτηνΔιεθνήΝομιμότητα.

Επιπλέον, ηάρνησηαυτήείναιάκρωςαντιφατικήκαιυποκριτική, αφούδενείναινοητόκαιαποδεκτό, απόπλευράςσυνεπούςδιεθνούςσυμπεριφοράς, ηΟμοσπονδιακήΔημοκρατίατηςΓερμανίαςαπότηνμιαπλευράναεπιχειρεί, σεπολλέςπεριπτώσεις, να«παραδώσειμαθήματα»σεβασμού, εκμέρουςάλλωνΚρατών, τηςΔιεθνούςκαιτηςΕυρωπαϊκήςΝομιμότητας.Και, απότηνάλλη, ν’αρνείταιτηνσυμμόρφωσήτηςπροςαυτές, ότανμάλισταπρόκειταιγιαθύματακαιζημίεςπροερχόμενεςαπότοεφιαλτικόναζιστικότηςπαρελθόν, τοοποίοέχει, δημοσίωςκαιδιεθνώς, καταδικάσεικαιαποκηρύξειμεκάθεμέσοκαι μεκάθετρόπο.

ΥπότιςσυνθήκεςαυτέςείναιβέβαιοότιμετηνπροαναφερόμενησυμπεριφοράτηςηΟμοσπονδιακήΔημοκρατίατηςΓερμανίαςυποσκάπτει, «εκτωνέσω», τηναξιοπιστίατηςκαιτοκύροςτης, σ’ΕυρωπαϊκόκαιΔιεθνέςεπίπεδο.Όπωςείναιλοιπόναυτονόητο, ηΕλλάδαδεναποδέχεται, ούτεπρόκειταιν’αποδεχθεί, καθ’οιονδήποτετρόπο, τηνάρνησηαυτή.Πράγμαπουσημαίνειότιθαεπανέλθειενπροκειμένω,δίνονταςακόμημεγαλύτερηέκτασηκαιέμφασηστανομικά –καιόχιμόνο– επιχειρήματάτης.»

https://hellasjournal.com/