Πάμε απο την αρχή..
Υπολογίζεται ότι περίπου 30 εκατομμύρια θύματα σωματεμπορίου, δηλαδή σκλάβοι, «παράγουν» περίπου 200 δισεκατομμύρια δολάρια κέρδος για τους εμπόρους και εκμεταλλευτές, ετησίως. Την μερίδα του λέοντος την παίρνει η εξουσία προφανώς.Δεν θα υπερβάλουμε -μάλλον επιεικείς θα είμαστε- αν προβλέψουμε ότι τα επόμενα δύο χρόνια θα πενταπλασιαστούν λόγω “μέτρων προστασίας κατά του ιού”.
Στην Αϊτή ένα παιδάκι κοστίζει 50 δολάρια.
Στης Ινδίας τα λατομεία δουλεύουν ολόκληρες οικογένειες και γενιές για να ξεπληρώσουν την προίκα της προγιαγιάς.
Στο Σουδάν γίνεται εμπόριο με την ελευθερία. Οι Ελβετοί εξαγοράζουν ελευθερίες βασισμένοι στις πληροφορίες των δουλεμπόρων.
Στου Βουκουρεστίου τα μπουρδέλα προσπαθούν γυναίκες να κρύψουν με make up το σύνδρομο Down, αλλά το κλάμα και τα δάκρυα καθιστούν το επιχείρημα αδύνατο και αυτές οι αναθεματισμένες απόπειρες αυτοκτονίας αποτυγχάνουν συνεχώς.
Στη νότια-κεντρική Αμερική δουλεύουν άνθρωποι και παιδιά 16 ώρες στα ορυχεία για ένα ξεροκόμματο.
Το 1850 ένας υγιής άντρας κόστιζε 40.000 δολάρια, ήταν επένδυση, τον πρόσεχε ο αφέντης.
Σήμερα ο σκλάβος είναι “δώρο” και είναι αναλώσιμος.
Σήμερα ο σκλάβος είναι “δώρο” και είναι αναλώσιμος.
“Όποιος αποφασίσει να μην είναι πλέον σκλάβος, σπάει τα δεσμά του” είπε ο Γκάντι.
Καλά τα λόγια αλλά πως όμως; Με αλληλεγγύη μόνο στα εύκολα και χωρίς να έχουμε διαβάσει βιβλία όπως αυτό;
A crime so monstrous – (E. Benjamin Skinner)
Ο Σκίνερ δεν ανήκει τους συγγραφείς που βουτάνε στα ‘σώψυχά τους για να φέρουν απαντήσεις, αλλά σ’ αυτούς που βουτάνε στην κόλαση. Την πραγματική. Τα είδε όλα με τα μάτια του.
By AnaZumani