Ο γερμανοτουρκικός άξονας και η… σιωπή των αμνών

Εκεί που η Γερμανία φαινόταν ζαλισμένη από τους τριγμούς εντός της Ευρώπης, η πανδημία και η κρίση που την ακολουθεί εμφανίστηκαν ως ευκαιρία για το Βερολίνο. Για να εξασφαλίσει τον έλεγχο της Νότιας Ευρώπης, να συνεχίσει την διείσδυση στα Βαλκάνια και να αυξήσει την παρουσία της στη Μεσόγειο και την νοτιοανατολική πλευρά της.

Οικονομικά, χρησιμοποιεί τον ESM και την ισχυρή εξαγωγική οικονομία της. Όλος ο μηχανισμός της Ε.Ε. στρέφεται στην χρηματοδότηση της νέας γερμανικής εφόδου, αφού το Βερολίνο απορροφά τα 2/3 όσων έχουν αποφασιστεί να δοθούν ως βοήθεια για την πανδημία. Αφού η Γερμανία στραγγαλίζει οικονομικά χώρες ακόμα και όπως η Ιταλία, στη συνέχεια εμφανίζεται ως ο σωτήρας της «Ευρώπης». Δηλώσεις Γερμανών πολιτικών ότι νοιάζονται για το καλό ολόκληρης της Ευρώπης, δεν πρέπει να παίρνονται στα σοβαρά, λόγω του μη «πρότερου εντίμου βίου» της. Δεν αναφερόμαστε στον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας (όπου πρωτοστάτησε) αλλά για όσα έγιναν από το Μάαστριχτ μέχρι σήμερα.

Όμως, για να πετύχει τους σχεδιασμούς της η ιμπεριαλιστική Γερμανία, χρειάζεται συμμάχους και αγορές. Συμμάχους και αγορές στις περιοχές που θέλει να προωθηθεί, δηλαδή σε Βαλκάνια και ΝΑ Μεσόγειο. Εδώ συναντιέται με την Τουρκία σε πολλαπλά επίπεδα. Μεγάλες οικονομικές και εμπορικές σχέσεις, μεγάλη αγορά 80 εκατομμυρίων η Τουρκία, δυνατότητες για επενδύσεις και δουλειές, σημαντική παρουσία της Άγκυρας στην περιοχή (Βαλκάνια, Μεσόγειος, Μ. Ανατολή, Β. Αφρική). Οι γέφυρες για τον άξονα υπήρχαν από παλιότερα. Τώρα όμως, εντός πανδημίας και κρίσης, έχουν δυναμώσει και παίρνουν ολοένα και πιο καθαρό πολιτικό χαρακτήρα.

Από την πλευρά της Τουρκίας, ο γερμανοτουρκικός άξονας είναι φυσικά καλοδεχούμενος, αφού υπάρχουν τριβές και δυσκολίες στις σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά και γιατί ο αμερικανικός παράγοντας δεν είναι συμβατός με το καθεστώς Ερντογάν μετά το 2016 και όσα έχουν γίνει. Τη στιγμή αυτή, το στενό φλερτ με την Γερμανία είναι μια διέξοδος για την εξωτερική πολιτική και τον σχεδιασμό της Άγκυρας.

Οι δηλώσεις Τσαβούσογλου

Όσα είπε ο Τσαβούσογλου για την «Ημέρα της Ευρώπης» στις 9 Μαΐου, πέρασαν λίγο απαρατήρητα, ενώ είχαν πολλαπλή σημασία. Σύμφωνα με το ΑΠΕ, δήλωσε πως: «Η Τουρκία είναι ανοιχτή σε ειλικρινή και ουσιαστική συνεργασία με την Ε.Ε. για ένα κοινό μέλλον. Η Τουρκία, μια χώρα υποψήφια προς ένταξη στην Ε.Ε., είναι έτοιμη να προσφέρει κάθε είδους υποστήριξη, ώστε η Ένωση να καταστεί ένας υπεύθυνος, συνεπής και υπεύθυνος παγκόσμιος παίκτης. Η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. θα καταστήσει τις Βρυξέλλες ισχυρότερες στον αγώνα ενάντια του κορωνοϊού, καθώς και σε όλα τα υπόλοιπα ζητήματα. Ο εντεινόμενος γεωπολιτικός ανταγωνισμός, οι απειλές κατά του πολυμερισμού και οι περιφερειακές συγκρούσεις δοκιμάζουν την ανθρωπότητα, και η Ε.Ε. χρειάζεται να ενισχυθεί με νέες συμμαχίες και να βελτιώσει τη συνεργασία και την αλληλεγγύη με τους υφιστάμενους συμμάχους της για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων. Η αύξηση της συνεργασίας σε όλους τους τομείς δεν θα είναι μόνο σημαντική για την Ε.Ε., αλλά και για την περιοχή και το μέλλον του διεθνούς συστήματος».

Λίγο καιρό πριν, στις 10 Μαρτίου, ο ίδιος είχε δηλώσει: «Τα ευρωπαϊκά σύνορα δεν ξεκινούν στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Ξεκινούν στα νότια και ανατολικά σύνορα της Τουρκίας».

Φυσικά η Τουρκία κρατά στα χέρια της ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί, το υβριδικό γεωπολιτικό όπλο, το προσφυγικό. Το χρησιμοποιεί συνεχώς και θα το κραδαίνει απέναντι σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η Τουρκία ήδη αισθάνεται πιο δυνατή από πολλές ευρωπαϊκές χώρες και οι προτάσεις που κάνει ο Τσαβούσογλου δεν απευθύνονται σε όλους αλλά κυρίως στη Γερμανία, αφού γνωρίζει καλά ότι η χώρα αυτή έχει ηγεμονική θέση εντός της Ε.Ε. Γερμανία και Τουρκία, δύο χώρες των 80 εκατομμυρίων, με μεγάλη έκταση και ακτίνα δράσης σε διαφορετικούς τομείς, μπορούν να αποτελέσουν έναν άξονα με ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις. Ο πειρασμός είναι μεγάλος.

Η ελληνική πλευρά;

Μετρώντας τη διεθνή σκηνή και τι επιδιώκουν οι μεγάλες δυνάμεις, οι ελληνικές ελίτ μοιάζουν να έχουν αποδεχθεί τη μοίρα τους να υπάρξουν με κάποιον τρόπο στην περιοχή με κάπως περιορισμένη την κυριαρχία της χώρας. Με στόχο να τύχουν μιας καλύτερης μεταχείρισης αν ενδώσουν σε ότι ζητούν οι δυτικοί και φυσικά, αφού αυτό ζητιέται, να προχωρήσουν σε μορφές συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία. Μεθερμηνευόμενο, να υποταχτούμε, να είμαστε υποτελείς στην Τουρκία και τα επεκτατικά σχέδιά της. Να την κρατάμε από το χέρι όπως το κοριτσάκι στο σκίτσο του γερμανικού υπουργείου Υγείας.

Τη στιγμή αυτή, η Τουρκία ξεσαλώνει (από τον Έβρο, τα νησιά και τους πρόσφυγες με κορωνοϊό που στέλνει, την παρεμπόδιση ελικοπτέρων που μεταφέρουν επίσημους και τις πτήσεις πάνω ελληνικά νησιά, τις ανοικτές απειλές του Ερντογάν, μέχρι τις 100 ΜΚΟ που θα προσφύγουν στα διεθνή δικαστήρια διεκδικώντας ακόμα και την Κρήτη…). Η ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο σιωπά αλλά προβαίνει σε απαράδεκτες κινήσεις (π.χ. αναβολή στρατιωτικής άσκησης μετά από τηλεφώνημα και απαίτηση της Τουρκίας) κάτω από την πίεση δυτικών και Άγκυρας. Ίσως να τρομάζουν με το θάρρος που έδειξαν στον Έβρο και να παίρνουν τοις μετρητοίς τις τουρκικές απειλές και τις υποδείξεις-στηρίξεις που έχει η Άγκυρα από όλους τους δυτικούς συμμάχους (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Γερμανία, Βρετανία). Μάλιστα, η κυβέρνηση βλέπει ακόμα και τη Γαλλία και την Ιταλία να αποχωρούν από τα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Γι αυτό και σιωπά ξαναγυρίζοντας στην πολιτική των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης…

Η ανοιχτή καταγγελία του τουρκικού επεκτατισμού και των σχεδιασμών του, μαζί με την αποκάλυψη των σχεδίων των Γερμανών «συμμάχων» μας, είναι το ελάχιστο που πρέπει άμεσα να γίνει κι όχι να απευχόμαστε μη συμβεί «ατύχημα», όπως έχει πει ο Αλ. Τσίπρας εξομολογούμενος πως κανένας πρωθυπουργός δεν κοιμάται ήσυχος έχοντας στο νου του ότι μπορεί να συμβεί το κακό…

www.anixneuseis.gr