Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων: "Μηδενική Ανοχή"
Η 21η Μαρτίου έχει οριστεί ως παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού και του φασισμού. Ορίστηκε επίσης ως ημέρα αλληλεγγύης και μνήμης για τα άτομα με σύνδρομο Down.
Οι άνθρωποι με σύνδρομο Down ήταν οι πρώτοι, πριν τους/τις Εβραίους/ες, τους/τις κομμουνιστές/τριες , τους/τις σοσιαλδημοκράτες/τριες, τους αξιωματικούς του κόκκινου στρατού, τους αντιφασίστες χριστιανούς, τους/τις ομοφυλόφιλους/ες, τους/τις Ρομά/ Ρομνί, που βίωσαν το ρατσισμό των εθνικοσοσιαλιστών του Χίτλερ και οδηγήθηκαν μαζικά σε μαρτυρικό θάνατο.
Πριν ακόμα κατασκευαστούν οι τεχνικά άρτια εξοπλισμένοι θάλαμοι αερίων του Άουσβιτς, χιλιάδες άνθρωποι με σύνδρομο Down βρήκαν φρικτό θάνατο σε σφραγισμένα φορτηγά -αυτοκίνητα, όπου σωλήνες διοχέτευαν τα καυσαέρια από τις αναμμένες μηχανές.
Ήταν οι πρώτοι για τους οποίους οι εθνικοσοσιαλιστές επινόησαν την έννοια “ζωή χωρίς καμία αξία” και εφάρμοσαν αυτή την απειλή τους που ορισμένοι ανόητοι ή ιδιοτελείς την προσέλαβαν ως επαγγελία για να απαλλάξουν την κοινωνία από κάθε περιττό κοινωνικό βάρος.
Αναγκαία είναι η υπενθύμιση ότι η φυσική εξόντωση των ανθρώπων με σύνδρομο Down και όλων των ανθρώπων με βλάβη τη ναζιστική περίοδο παρουσιάστηκε ως «υπηρεσία» προς την κοινωνία. Αναδεικνυόταν ως αποτέλεσμα μιας περασμένης ηθικής που αναλάμβανε το δυσβάσταχτο οικονομικό κόστος διατήρησης στη ζωή «αυτών των ατόμων».
85 χρόνια μετά το σύνδρομο Down θεωρείται ακόμη το «καναρίνι στο ανθρακωρυχείο»* για την επιλεκτική αναπαραγωγή.
Σήμερα, το 2021, στη σύγχρονη κοινωνία ακόμα βιώνουμε τέτοια φαινόμενα μισαναπηρισμού και βασανισμού μέσα σε κλειστού τύπου ιδρύματα αλλά και νοοτροπίες οι οποίες θεωρούν την ύπαρξη βλάβης ως δυστυχία, προσωπική τραγωδία, εμπόδιο και δυσκολία επιλέγοντας την ανυπαρξία τους ή /και την απόρριψή τους.
21η Μαρτίου,παγκόσμια ημέρα ποίησης, καταθέτουμε ένα ποίημα του Άρη Ταστάνη, που περιγράφει ανάγλυφα την τάση της κοινωνίας στον υφέρποντα ρατσισμό.
Κατερίνα…
…Η ελευθερία μου είναι στις σόλες των αλήτικων παπουτσιών μου.
Φέρνω τον κόσμο άνω κάτω.
Μπορώ να σεργιανίσω ότι ώρα μου γουστάρει.
Π.χ. την ώρα που βάζετε τις μασέλες σας
Στο ποτηράκι με το νερό πριν κοιμηθείτε
την ώρα που απαυτωνόσαστε
την ώρα που κάνετε το χρέος σας
στα παιδιά σας, στο σωματείο σας
την ώρα που σας έχουν χώσει την ιδέα πως τρώτε αυγολέμονο
και τρώτε σκατά
μπορώ και περπατάω,
με τα αλήτικα παπούτσια μου
πάνω από τις στέγες σας
όχι ρε παιδάκι μου σαν εκείνη την ηλίθια με τη σκούπα, τη Μαίρη Πόπινς
δεν πιάνετε το κανάλι μου
μόνο όσοι έχουμε το ίδιο μήκος κύματος
ανθρωπάκια χέστες, κατά βάθος σας λυπάμαι
αλλά τώρα δε χάνω το χρόνο μου μαζί σας
δεν θέλω παρτίδες με κανέναν σας
η ελευθερία σας είναι στις σόλες των τρύπιων παπουτσιών μου
θάρθει η ώρα που θα τις γλύφετε
και θα ουρλιάζετε κλαίγοντας «θαύμα, θαύμα»,
αυτά τα παπούτσια
ποτέ δεν ξεκουράζονται και ούτε βιάζονται,
όταν εγώ καθαρίσω από εδώ
θα τα φορέσει ο Παύλος, η Μυρτώ, φοράμε το ίδιο νούμερο, δεν λειώνουν, όσες πρόκες και αν ρίχνετε στο δρόμο.
Σας βαράνε στο δόξα πατρί σας
θα έρθει η ώρα που θα τρέχετε απεγνωσμένα στο στιλβωτήριο
«συνοδοιπόροι» και «αποστάτες» να βάψετε τα δικά σας μα η μπογιά δεν θα πιάνει ό,τι και αν κάνετε, όσα και αν δίνετε τέτοιο άτιμο κόκκινο είναι το δικό μας.»
ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ στον μισαναπηρισμό και στον ρατσισμό
Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων
* καναρίνι στο ανθρακωρυχείο:
τα καναρίνια, που έχουνε ευαίσθητο αναπνευστικό σύστημα, οι ανθρακωρύχοι τα είχανε μαζί τους, για να τους προειδοποιούν για την αυξημένη ποσότητα μεθανίου στη στοά. Ο θανατός τους, τους προειδοποιούσε για την άμεση εκκένωση του ανθρακωρυχείου.
Easy to read-κείμενο για όλες/ους/α
21 Μαρτίου είναι η παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού και του φασισμού.
21 Μαρτίου τιμούμε και τη μνήμη ανθρώπων με σύνδρομο Down, γιατί οι Γερμανοί τους οδήγησαν στο θάνατο με βασανιστήρια.
Οι ναζιστές του Χίτλερ θεωρούσαν ότι η ζωή των ανθρώπων με σύνδρομο Down δεν έχει καμία αξία.
Ένας άλλος λόγος που τους θανάτωσαν ήταν γιατί τους θεωρούσαν βάρος για την κοινωνία και οτι η ζωή τους έχει μεγάλο κόστος.
Ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι ζωές των αναπήρων είναι δυστυχισμένες και δύσκολες.